Όπως κάθε επιστημονική ανακάλυψη χρειάζεται την κατάλληλη επιχειρηματική ιδέα για να αρχίσει να εντάσσεται στο ευρύτερο οικονομικό σύστημα, έτσι και η τεχνολογία της blockchain έγινε αντιληπτή μέσω του 1ου κρυπτονομίσματος (bitcoin). Εταιρίες σε ποικίλους τομείς της οικονομίας έχουν αρχίσει να εξερευνούν τις δυνατότητες της blockchain, αλλά και τις επιλογές που διαθέτει ένα κρυπτονόμισμα τόσο για ανταλλακτικό μέσο όσο και για επενδυτικό εργαλείο. Μέσα από αυτό το άρθρο θα δούμε πως λειτουργεί η blockchain πάνω στα κρυπτονομίσματα και τις μεθόδους ασφάλειας τους.
Η βασική μέθοδος ασφάλειας που πρωτοεμφανίστηκε στο γνωστό σε όλους μας πια Bitcoin ονομάζεται Proof of Work. Το PoW πρωτοεμφανίστηκε το 1993 και ουσιαστικά αφορά την παρεμπόδιση επιθέσεων (denial of service attack) και την κατάχρηση υπηρεσιών καταναλώνοντας χρόνο και επεξεργαστική ισχύ από τον χρήστη. Με την χρήση του PoW και της κοινής χρήσης του αλγορίθμου από όλους τους χρήστες, το bitcoin καταφέρνει να επικυρώσει συναλλαγές αλλά και να εντάξει νέα μπλοκ στην αλυσίδα.
Με απλά λόγια οι “ανθρακωρύχοι” (miners) ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την λύση πολύπλοκων ψηφιακών “puzzle’” τα οποία είναι πολύ δύσκολα να λυθούν αλλά εύκολα προς την επικύρωσή τους. Άρα μόλις ένας από τους miners μπορέσει και λύσει το παζλ, οι υπόλοιποι το επικυρώνουν άπαξ και είναι σωστό. Λόγω του ότι ο καθένας μπορεί να γίνει miner δημιουργήθηκε μία κοινότητά διεσπαρμένη σε όλο τον κόσμο (decentralization). Ο εκάστοτε κόμβος της αλυσίδας που έχει κάθε χρήστης / miner είναι υπεύθυνος για την δημιουργία νέων μπλοκ. Μεσώ της επεξεργαστικής ισχύς που δαπανούν προσπαθούν να μαντέψουν έναν τυχαίο αριθμό (nounce) ο οποίος συνδυάζεται με την πληροφορία που θα αποθηκευτεί στο μπλοκ και στην συνέχεια θα ενταχθεί / ενωθεί στην hash. Ο miner που κατάφερε να κάνει το προαναφερθέν ανταμείβεται με κρυπτονομίσματα αφού φυσικά επικυρωθεί το νέο μπλοκ. Το βασικό όμως αρνητικό της Proof of Work είναι ότι χρειάζεται ακριβό εξοπλισμό και άπλετη παροχή ενέργειας.
Όπως είδαμε το bitcoin για να μπορέσει να ασφαλίσει το δίκτυο του πρέπει να καταναλώνει πια τεράστια ποσά ενέργειας. Λόγω της εξόρυξης προκειμένου να ανταμειφθούν οι miners, συγκεντρώνονται σε μεμονωμένα σημεία με όλο και μεγαλύτερες εγκαταστάσεις εξόρυξης όπου και καταναλώνουν όσο ρεύμα καταναλώνουν ολόκληρες χώρες. Είναι εμφανές ότι δεν δύναται να συνεχιστούν τέτοιες ποσότητες καταναλώσεως ρεύματος ειδικά σε εποχές που η ηλεκτρική ενέργεια παίζει καθοριστικό ρόλο στις καθημερινές μας ανάγκες που όλο και αυξάνονται (π.χ. ηλεκτρικά αυτοκίνητα κ.α.).
Με αυτόν τον τρόπο καταργούν την έννοια της αποκέντρωσης αφού συσσωρεύεται όλη η διαδικασία σε ολοένα και λιγότερους χρήστες. Για να καταπολεμηθούν τα εξής προβλήματα προτάθηκε το 2011 μια νέα μέθοδος όπου φέρει στο όνομα Proof of Stake.
H βασική του ιδέα είναι αυτή του ελεύθερου ανταγωνισμού. Η διαδικασία αυτή εκλέγει έναν κόμβο / χρήστη για να επικυρώσει το επόμενο μπλοκ δηλαδή αντί για miners έχουμε “επικυρωτές” validators που δεν επιλέγονται τυχαία. Για να γίνεις validator θα πρέπει να έχεις αποθηκευμένα ένα ποσό των κρυπτονομισμάτων στο δίκτυο που το ονομάζουμε stake σαν τον αντίστοιχο τραπεζικό λογαριασμό. Το μέγεθος του stake, δηλαδή του ποσού των κρυπτονομισμάτων, καθορίζει ποιος θα είναι αυτός που θα επιλέγει για να επικυρώσει το επόμενο μπλοκ.
Σε αυτό το σημείο θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο τρόπος αυτός είναι άνισος γιατί οι κάτοχοι των περισσότερων κρυπτονομισμάτων έχουν και αυξημένες πιθανότητες επιλογής. Από την στιγμή όμως που το συγκρίνει κανείς με το proof of work μπορεί να καταλάβει ότι είναι πιο δίκαιο αφού για την εξόρυξη απαιτείται ακριβός εξοπλισμός καθώς και σε κάποιες χώρες η ηλεκτροδότηση είναι πιο οικονομική σε σχέση με άλλες. Να σημειώσουμε εδώ πως ένας χρήστης κρυπτονομίσματος, το οποίο λειτουργεί με PoS αρκεί να έχει το ψηφιακό πορτοφόλι του ανοιχτό χωρίς να χρειάζεται να γνωρίζει τίποτα για την λειτουργία του. Σε παρόμοια φιλοσοφία όταν επιλεγεί ένας κόμβος / χρήστης για να επικυρώσει το επόμενο μπλοκ ουσιαστικά ελέγχει αν έχουν γίνει σωστά όλες οι συναλλαγές και επιβραβεύεται με τα κόστη αυτών των συναλλαγών. Στην περίπτωση όπου επιλεγεί ένας validator ο οποίος θέλει να επικυρώσει μια δόλια συναλλαγή, χάνει ένα μέρος των κρυπτονομισμάτων του όπου σε αξία θα είναι μεγαλύτερη από αυτήν που θα εγκρίνει. Επίσης δίνεται και ένα τυπικό χρονικό διάστημα για να ελεγχθεί η διαδικασία πριν την απελευθέρωση των νομισμάτων.
Αναμφισβήτητα και οι δύο μέθοδοι έχουν τα πλεονεκτήματά και τα μειονεκτήματά τους. Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί και κρυπτονομίσματα τα οποία βασίζονται και στις δύο μεθόδους PoW & PoS για να δράξουν όλες τις θετικές προδιαγραφές τους περιορίζοντας τα αρνητικά τους. Τα κρυπτονομίσματα με τον τρόπο λειτουργίας τους μέσα σε μια δεκαετία έχουν καταφέρει να ανταγωνιστούν το ήδη υπάρχον χρηματοοικονομικό σύστημα το οποίο υπάρχει χιλιάδες χρόνια τώρα. Από την καθημερινή μας τριβή με αυτά μπορούμε να καταλάβουμε πώς θα αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος της οικονομίας μας.
