Μια Εννοιολογική και Συστηματική Ανάλυση των Αποτελεσμάτων των Ελληνικών Εθνικών Εκλογών της 7ης Ιουλίου 2019
Γράφει ο Δρ. Νικόλαος Λάος, Φιλόσοφος – Σύμβουλος Νοοπολιτικής
“Νεοφιλελευθερισμός,” κατά κυριολεξία και κατ’ ακρίβειαν, και ασχέτως του τι λένε κατά καιρούς οι άσχετοι με την πολιτική θεωρία, σημαίνει ένα συγκεκριμένο ρεύμα της παγκοσμιοποίησης που προέρχεται από την αμερικανοβρετανική Κεντροαριστερά, με πρωταγωνιστές τον Βρετανό νεομαρξιστή διεθνολόγο καθηγητή Ρόμπερτ Κοξ (Robert Cox) και τον Αμερικανό αριστερόστροφο φιλελεύθερο διεθνολόγο καθηγητή (και πολιτικό αξιωματούχο) Τζόζεφ Νάι (Joseph Nye Jr). Επίσης, ο νεοφιλελευθερισμός εκφράζει μια απομάκρυνση από τη θεωρία της ελεύθερης αγοράς των κλασσικών φιλελευθέρων του δεκάτου ογδόου αιώνα, και, γι’ αυτό, λ.χ., ο Βρετανός κοινωνιολόγος καθηγητής Άντονι Γκίντενς (Anthony Giddens) έχει εισηγηθεί μια σύνθεση μεταξύ του νεοφιλελευθερισμού και της σοσιαλδημοκρατίας στο πλαίσιο μιας νέας, όπως την αποκαλεί, προοδευτικής σύνθεσης του “τρίτου δρόμου.” Με παρόμοιο σκεπτικό, ο μεγαλοκερδοσκόπος Τζορτζ Σόρος (George Soros) χρηματοδοτεί τη νεοφιλελεύθερη Αριστερά εναντίον των θεωρητικών της ελεύθερης αγοράς και εναντίον της παραδοσιακής πολιτισμολογίας.
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω διευκρινίσεων, η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ελληνικές εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 σηματοδοτεί μια ήττα του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, δεδομένου ότι, σήμερα, ο κυριότερος εκπρόσωπος του νεοφιλελευθρισμού στην Ελλάδα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη πλευρά, η Νέα Δημοκρατία αποτελεί μια ιδιόμορφη σύνθεση μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς. Συγκεκριμένα, η Νέα Δημοκρατία θα μπορούσε να παρομοιαστεί με μια σύνθεση μεταξύ στοιχείων των ιταλικών και των γερμανικών Χριστιανοδημοκρατικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων μαζί με ορισμένα στοιχεία γαλλικού εθνικογραφειοκρατικού πνεύματος. Εξ ου και, λ.χ., αποτελεί παράδοση στη Νέα Δημοκρατία οι αρχηγοί αυτού του κόμματος να έχουν στενούς συνεργάτες και συμβούλους τους προερχομένους και πολιτικώς γαλουχημένους από την Αριστερά, ακόμη και την τροτσκιστική, μαοϊκή και ευρωκομμουνιστική Αριστερά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων στελεχών είναι ο κ. Θεόδωρος Ρουσόπουλος, στενός συνεργάτης του κ. Κώστα Καραμανλή, ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης, στενός συνεργάτης του κ. Αντώνη Σαμαρά, καθώς και ο κ. Τάκης Θεοδωρικάκος, στενός συνεργάτης του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη: όλοι τους αριστερών καταβολών και, βεβαίως, φορείς της ηπειρωτικοευρωπαϊκής πολιτικής, όπως αυτή εκφράζεται από το φραγκικό (γερμανοφραγκικό και γαλλοφραγκικό) νεο-αυτοκρατορικό σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης.
Η σύγχρονη Ελλάδα, τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1940 και μετά, δεν διαθέτει ούτε συντηρητική πολιτική σκέψη, ούτε, γενικότερα, καθαρή δεξιά πολιτική σκέψη, όπως αυτές, λ.χ., γίνονται κατανοητές στην αγγλική πολιτική παράδοση, ή έστω σε συγγράμματα των Ιδρυτών Πατέρων των Η.Π.Α., και έχω αναλύσει σε εργασίες μου. Τα δε, κατά καιρούς εμφανιζόμενα και εξαφανιζόμενα, ακροδεξιά πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα αποτελούν σκιές των εαυτών τους, αφού πρόκειται για παρακρατικά κυρίως δημιουργήματα τα οποία χαρακτηρίζονται από εντυπωσιακό έλλειμμα πολιτικής σκέψης και από ψυχοπαθολογικών διαστάσεων τάσεις αρχηγισμού και φραξιονισμού των ηγετικών ομάδων τους.
Πέραν των ανωτέρω, τα μικρότερα κόμματα που μπαίνουν στη Βουλή για πρώτη φορά αποτελούν: η μεν “ΜΕΡΑ 25” του καθηγητή Γιάννη Βαρουφάκη μια ακόμη έκφραση του νεοφιλελευθερισμού, που έχει ως κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, συνδυασμένη με τον ναρκισσισμό του κ. Βαρουφάκη, η δε “Ελληνική Λύση” του κ. Κυριάκου Βελόπουλου αποτελεί αφ’ ενός μια κωμικοτραγική προσπάθεια του ελληνικού “βαθέως κράτους” να αποδομήσει την αυτονομουμένη Χρυσή Αυγή, αφ’ ετέρου μια προσπάθεια πνευματικώς ευτελών στοιχείων και οπορτουνιστών διαφόρων περιθωριακών κοινωνικών ομάδων να συγκροτήσουν ένα επικερδές διακριτό πολιτικό υποκείμενο και να κερδοσκοπήσουν μέσω αυτού (άλλωστε, ο κ. Βελόπουλος προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, έχει σχολιαστεί δημοσίως για ανάμειξη σε κυκλώματα ανόμου χρήματος της βόρειας Ελλάδας, και πωλεί διάφορα μείγματα πολιτικής ρητορείας, εισαγομένων σκευασμάτων βοτάνων και διανοητικώς ασημάντων έως και επιβλαβών εντύπων).
