Κλινικός-Πολιτικός Ψυχολόγος
Γνωστικός επιστήμων Τεχνηκής Νοημοσύνης-Ρομποτικής
Ομαδικός Αναλυτής-Ψυχοθεραπευτής
Δυανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα (από την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ, και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο), η οποία είναι αφιερωμένη στα Άγια Πάθη του Ιησού Χριστού. Ονομάζεται Μεγάλη από την ανάμνηση των γεγονότων που διαδραματίζονται καθ΄ εκάστη των ημερών αυτής, τα οποία και θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά για τη χριστιανική θρησκεία.
Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι από τις καθημερινές Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος και ιδίως από την Ακολουθία του Μυστικού Δείπνου (Όρθρος Μεγάλης Πέμπτης) και την Τελετή της Ανάστασης (Μεσάνυχτα Μεγάλου Σαββάτου) προήλθε το Λειτουργικό Δράμα.
Τα μηνύματα πολυάριθμα και πολύπλευρα αφού η σημασία τους αντανακλά στην καθημερινότητά μας και στο τρόπο που λειτουργούμε και συμπεριφερόμαστε.
Έτσι λοιπόν, καθεμιά απ’ τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας είναι αφιερωμένη και σε κάποιο ή κάποια επιμέρους περιστατικά των Παθών. Πιο συγκεκριμένα:
Αρχίζοντα από τη Μεγάλη Δευτέρα, η οποία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ιωσήφ του Παγκάλου (γιου του Ιακώβ), που αναφέρεται στη Παλαιά Διαθήκη και στην άκαρπη συκιά, που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε μ’ ένα Tου λόγο. Το «Φαίνεσθαι» των ανθρώπων απέναντι σε αυτό που πραγματικά «Είναι» έχει απόκλιση όπως δηλαδή η συκιά με τα φύλλα της ξεγελούσε, ότι δήθεν είχε και καρπό, ενώ δεν είχε. Αντίστοιχα και ο λαός του Ισραήλ, με τα λόγια ξεγελούσε, ενώ με τα έργα τους ήταν μακριά από τον Θεό, και δεν είχαν καρπούς άξιους μετανοίας. Κάθετι «τοξικό» και «επιβλαβές» στη ζωή μας πρέπει να καταστρέφεται και να απομακρύνεται από την καθημερινότητά μας και γενικότερα από τη ζωή μας.
Εν συνεχεία η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη στην παραβολή των Δέκα Παρθένων. Η παραβολή αυτή συμβολίζει την πίστη και την προνοητικότητα. Ψάλλεται το τροπάριο που έγραψε η μοναχή Κασσιανή. Το να ζούμε απλά, γαλήνια και ειρηνικά το σήμερα δηλαδή το «Εδώ και Τώρα» προκειμένου να λειτουργήσουμε προς όφελος του εαυτού μας και όχι εις βάρος του εαυτού μας, όσο και των άλλων.
Περνάμε στην Μεγάλη Τετάρτη που είναι αφιερωμένη στη μνήμη της αμαρτωλής γυναίκας που μετανόησε, πίστεψε στο Χριστό και άλειψε τα πόδια Tου με μύρο. Στις ημέρες μας το να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και να ζητήσουμε «Συγνώμη» λειτουργεί πολλές φορές ως λύτρωση αφού έχουμε νικήσει τον ίδιο μας τον εγωισμό σε οποιαδήηποτε μορφή του.
Μεγάλη Πέμπτη αφιερωμένη στο Μυστικό Δείπνο, στην προσευχή στην Γεσθημανή, στην προδοσία του Ιούδα, στη σύλληψη του Ιησού, στην ανάκριση από τον Άννα, στην Άρνηση του Πέτρου και στην καταδίκη του Χριστού από τον Καϊάφα. Τα μηνύματα βαθυά και πολλαπλά. Το μήμυμα της αποκάλυψης του Ιησού ότι κάποιος θα τον προδώσει, μας παραπέμπει σε αυτούς που μας έχουν προδώσει ή έχουμε το φόβο ότι θα μας προδώσουν. Η δε προδωσία του Ιούδα μας παραπέμπει στην προδωσία του ίδου μας του εαυτού.… πόσες φορές έχει λειτουργήσει ο εσωτερικός Ιούδας στη ζωή μας και πολύ περισσότερο στην καθημερινότητά μας….Άλλωστε όλοι μας κρύβουμε έναν Ιούδα μέσα μας…
Στη συνέχεια η Μεγάλη Παρασκευή, η οποία είναι αφιερωμένη στα Άγια Πάθη και στη Σταύρωση. Γίνεται η περιφορά του Επιταφίου. Η σημασία και το μήνυμα των Άγιων Παθών είναι συμβολικός και ουσιαστικός. Εκείνος φρόντισε για την σωτηρία του ανθρώπινου γένους τις τελευταίες ημέρες της ενανθρώπισής Του μέχρι του θανάτου Του. Εμείς δίνουμε τον καθημερινό αγώνα μας για τη σωτηρία της ψυχής μας. Η δε Σταύρωση ως η μέθοδος εκτέλεσης επί σταυρού μέσω κρεμάσματος ή καθήλωσης πολλές φορές ερμηνεύει το τρόπο που εκτελούμαι εμείς τους εαυτούς μας και πόσες φορές λειτουργεί ως τρόπος καθημερινής λειτουργίας είτε απέναντι στον εαυτό μας, είτε απέναντι στους άλλους.
Φτάνοντας στο Μεγάλο Σάββατο το οποίο είναι αφιερωμένο στην Ταφή του Χριστού και στην Εις Άδου Κάθοδο. Μπορούμε να επισυμάνουμε τη σημασία της Ταφής του Χριστού ως ένα μήνυμα «Απώλειας και Πένθους» παρόλο που Μέρος της ακολουθίας αυτής είναι και τα γνωστά εγκώμια: « Η ζωή εν τάφω κατετέθης Χριστέ…», «Άξιον εστί μακαρίζειν σε τον Ζωοδότην…», «Αι γενεαί πάσαι…». Μολονότι τα υπέροχα και σύντομα αυτά τροπάρια είναι επιτάφιοι ύμνοι, εν τούτοις είναι γεμάτα ελπίδα και βεβαιότητα για την Ανάσταση και τη νίκη.
Επίσης, ο όρος Εις Άδου Κάθοδο δηλαδή η Κάθοδος του Χριστού στον Άδη ορίζει τη μετάβαση της ψυχής του Ιησού Χριστού, στον τόπο των νεκρών (στα ελληνικά «Άδης»), όπου μίλησε στους νεκρούς κατά το διάστημα του τριήμερου θανάτου του, όπως είχε κάνει και στους ζωντανούς.
Τότε πήρε τις ψυχές των νεκρών από τον Άδη και τις έφερε στον τόπο όπου πηγαίνουν οι ψυχές τώρα, τόπο που τον ονομάζουμε «ουρανό». Εκεί οι ψυχές των προ Χριστού νεκρών και οι ψυχές των ανθρώπων που έζησαν μετά το Χριστό, μαζί, περιμένουν την ανάσταση, για να ζήσουν στη βασιλεία του Θεού παίρνοντας πάλι τα σώματά τους, αλλά ως αθάνατα και φωτεινά πλέον σώματα.
Η σημασία της λύτρωσης από τα δεσμά του χθες και των βιωμάτων μας στοιχειωθετούν και διαμορφώνουν τη Νίκη του Έρωτα και της Ζωής απέναντι στο θάνατο (ψυχικό, πνευματικό και σωματικό). Είναι η μέγιστη διάκριση ανάμεσα στο πώς επίλέγουμε να ζούμε στον γήινο κόσμο και τον αγώνα μας για τη Βασιλεία των Ουρανών.
Τέλος, την Κυριακή του Πάσχα το πρωί ή το απόγευμα τελείται ο Εσπερινός της Αγάπης… Η Αγάπη μαζί με την Πίστη το μόνο όπλο και η μόνη ελπίδα απέναντι στα θέματα της καθημερινότητας μας και στις απειλές που δεχόμαστε το τελευταίο διάστημα ως άτομα, ως οικογένεια, ως έθνος.
Χρόνια Πολλά και
Καλή Ανάσταση.
