“ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΚΑΙ ΣΠΛΑΧΝΙΚΟ
ΒΟΥΝΟ – ΒΟΥΝΩΝ ΚΑΜΑΡΙ”
Χτισμένος στο μυχό του Παγασητικού κόλπου, στους πρόποδες του Πηλίου, ο Βόλος είναι μια από τις μεγαλύτερες και ωραιότερες πόλεις της Ελλάδας. Αποτελεί σπουδαίο εμπορικό και οικονομικό κέντρο και διαθέτει το τρίτο σε μέγεθος λιμάνι της χώρας. Παράλληλα, συγκαταλέγεται στους προορισμούς για city travel και αποδράσεις όλο το χρόνο, καθώς διαθέτει άριστες τουριστικές υποδομές που περιλαμβάνουν από μεγάλα ξενοδοχεία και φιλόξενους ξενώνες μέχρι άνετα ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Τι είναι αυτό που απολαμβάνει κανείς στο Βόλο;
Πρόκειται για μια πόλη που συνδυάζει αρμονικά το παλαιό με το μοντέρνο, διαθέτει πολλά αξιοθέατα, παρουσιάζει πολιτιστική άνθηση και προσφέρεται για έντονη διασκέδαση. Και σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η τέλεια γεωγραφική θέση.
Ο Βόλος βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από βουνό και θάλασσα, γι’ αυτό σφύζει από ζωή όλο το χρόνο.
Ο επισκέπτης της πόλης μπορεί εύκολα και γρήγορα να φτάσει στα πανέμορφα ορεινά χωριά του Πηλίου, στο χιονοδρομικό κέντρο ή να κατευθυνθεί προς τους παραλιακούς οικισμούς του Παγασητικού.
Αυτό που κάνει πανεύκολη την περιήγηση στο κέντρο της πόλης είναι τα γεωμετρημένα οικιστικά τετράγωνα.
Σε δρόμους παράλληλους και κάθετους με την παραλία θα απολαύσει κανείς βόλτες και ψώνια.
Ο λόφος των Παλιών κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι τα σύγχρονα, με αποτέλεσμα να βρίσκονται εκεί τα παλαιότερα σωζόμενα μνημεία της ιστορίας του Βόλου, όπως τμήματα της βυζαντινής περιτείχισης, λείψανα παλαιοχριστιανικής βασιλικής, χαμάμ και πυριτιδαποθήκη των οθωμανικών χρόνων, μαζί με εργαστήρια και κατοικίες του 19ου αιώνα, οπότε αντιλαμβάνεστε ότι η βόλτα στη γειτονιά αυτή μοιάζει με ταξίδι στο χρόνο.
Ο Βόλος είναι μια πανέμορφη πόλη με πανάρχαια και πλούσια ιστορία.
Δυο χρόνια μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, το 1883, ιδρύθηκε ο Δήμος Παγασών, ο οποίος μετονομάσθηκε σε Δήμος Βόλου το 1954.
Η ανάπτυξη της πόλης έως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ήταν ραγδαία.
Η ευνοϊκή του θέση, το λιμάνι του καθώς και η κατασκευή του σιδηρόδρομου έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της βιοτεχνίας, της γεωργίας, της βιομηχανίας καθώς και στην οικονομική, πολιτιστική και κοινωνική άνθηση του τόπου.
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ – ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΥ
Οι πρώην καπναποθήκες Παπαστράτου στην παραλία του Βόλου, στεγάζουν τμήματα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και δύο οργανωμένες αίθουσες συνεδρίων.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ
Ο ναός του Αγ. Κωνσταντίνου, χτισμένος το 1936 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου.
Η περίτεχνη αρχιτεκτονική του σε συνδυασμό με την καίρια θέση του στην παραλία του Βόλου, κατέστησαν το Ναό σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης πόλης.
ΠΑΡΚΟ ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Πρόκειται για την πρώην Πλατεία Γεωργίου του Α΄ στην παραλία του Βόλου. Διαμορφώθηκε σε πάρκο αναψυχής τη δεκαετία του 1920 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ν. Κιτσίκη.
ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Χτίστηκε το 1930 σε νεοκλασικό ρυθμό, που χαρακτήριζε την αρχιτεκτονική δημοσίων κτιρίων εκείνης της εποχής.
ΑΧΙΛΛΕΙΟ
Το κινηματοθέατρο Αχίλλειον χτίστηκε το 1925 σε σχέδια του βολιώτη αρχιτέκτονα Κ. Αργύρη. Συνεχίζει τη λειτουργία του έως σήμερα.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ο Μητροπολιτικός Ναός της πόλης, η πρώτη από τις τρεις εκκλησίες που σχεδίασε ο Αρ. Ζάχος στο Βόλο, αποπερατώθηκε το 1934. Στο προαύλιο του Ναού διατηρείται το παλιό καμπαναριό, έργο του Ιταλού γλύπτη Previsan το 1884.
ΤΟ ΤΡΕΝΑΚΙ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ
Ο ιστορικός σιδηρόδρομος Βόλου – Μηλεών, το τραινάκι του Πηλίου, όπως είναι πιο γνωστό, κατασκευάστηκε σε δύο στάδια από το 1894 μέχρι το 1903.
Ο θρυλικός πλέον «Μουτζούρης» συνέδεσε το εμποροβιομηχανικό κέντρο του Βόλου με την εύφορη και πλούσια περιοχή του Δυτικού Πηλίου, στις πλαγιές και στους ελαιώνες του βουνού των Κενταύρων.
Μέχρι το 1950 o συρμός με τις βελγικές μηχανές «Μηλαίαι», «Ιάσων», «Πήλιον», «Βόλος», «Τσαγκα-ράδα» και τα βαγονάκια του, με μικρότερες μηχανές εξυπηρετούσαν και τις ανάγκες της πόλης ως τρο-χιόδρομος για την αστική συγκοινωνία του Βόλου. Για 80 χρόνια υπήρξε σημείο αναφοράς για την ευρύτερη περιοχή.
Μετά την κατάργησή του το 1971 έγιναν προσπάθειες για την επαναλειτουργία του σαν (μουσειακού) τουριστικού σιδηροδρόμου σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς.
Μετά από σημαντικά έργα ανακατασκευής μέρους της υποδομής, μπήκε και πάλι σε λειτουργία το 1996.
Για την επανέναρξη των δρομολογίων απαιτήθηκαν δίμηνες εργασίες προκειμένου να απομακρυνθούν χώματα από κατολισθήσεις και να αντιμετωπισθούν προβλήματα που είχαν προκληθεί από διαβρώσεις.
Η γραμμή του, έχει πλάτος 60 εκ., είναι η στενότερη σιδηροδρομική γραμμή στην Ελλάδα και μια από τις στενότερες στον κόσμο.
Η διαδρομή Άνω Λεχωνίων – Μηλεών, μέσα σε καταπράσινες πλαγιές και με την πανέμορφη θέα του Παγασητικού, περνάει μέσα από γραφικές πέτρινες καμάρες πάνω από οκτώ λιθόκτιστες γέφυρες με πελεκητή μαρμαρόπετρα (δίτοξες, τρίτοξες και μία πεντάτοξη) καθώς και από μία μεταλλική γέφυρα όπου η καμπύλη γραμμή γράφεται μέσα σε ευθύγραμμο φορέα, σύμφωνα με τα σχέδια φημισμένων γεφυροποιών της εποχής.
Την ευθύνη κατασκευής της γραμμής είχε ο φημισμένος Ιταλός μηχανικός Εβαρίστο ντε Κίρικο.
Ήταν ο πατέρας του διάσημου υπερρεαλιστή ζωγράφου Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, που αποτύπωσε την φιγούρα του μικρού τρένου σε μερικούς από τους διάσημους πλέον πίνακές του.
Το τραινάκι επαναδρομολογήθηκε στη γραμμή Άνω Λεχώνια – Μηλιές, μήκους 15 χλμ.
Η διαδρομή διαρκεί 90 λεπτά, με 15λεπτη στάση στην Άνω Γατζέα και η μέγιστη ταχύτητά του είναι 20 χλμ. την ώρα.
Υπάρχει το παραδοσιακό τροχαίο υλικό, ατμάμαξες του 1903 και του 1912, ξύλινα βαγόνια με εξώστες όσο και δύο νέες δηζελάμαξες που αποκτήθηκαν από τον ΟΣΕ το 2000.
ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΒΟΛΟΥ
Το κτίριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού ανεγέρθηκε το 1884, σύμφωνα με την αισθητική των ξένων αρχιτεκτόνων που εργάζονταν εκείνη την εποχή στους Θεσσαλικούς Σιδηροδρόμους. Η μορφή του παραμένει ουσιαστικά αναλλοίωτη στο χρόνο και στον όροφο του σταθμού λειτουργεί μουσείο με σπάνιο υλικό από την ιστορία των σιδηροδρόμων στην περιοχή.
ΑΓΑΛΜΑ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΒΟΛΟΥ
Λευκό μάρμαρο με άριστα δουλεμένες λεπτομέρειες. Κατασκευάστηκε το 1884 από το Ιταλό γλύπτη G. Previsan και τοποθετήθηκε εκεί με την ευκαιρία των εγκαινίων του Θεσσαλικού Σιδηρόδρομου.
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ
Το νεοκλασικό κτίριο του Δημοτικού Ωδείου Βόλου θεμελιώθηκε περίπου το 1885 και από το 1900 λειτούργησε η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας.
ΚΕΝΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΤΖΙΟΡΤΖΙΟ ΝΤΕ ΚΙΡΙΚΟ
Βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο κτίριο του Δημοτικού Ωδείου.
Στεγάζει το Μουσείο Αλέκου Κ.Δάμτσα και στους εκθεσιακούς του χώρους φιλοξενούνται περιοδικές εκθέσεις εικαστικών και επιλογή έργων της Δημοτικής Συλλογής.
ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΒΟΛΟΥ
Χτίστηκε το 1970 με σχέδια του αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη ο οποίος εναρμόνισε το στυλ του Δημαρχείου με την υπόλοιπη αρχιτεκτονική των κτισμάτων του Πηλίου.
ΛΟΦΟΣ ΓΟΡΙΤΣΑΣ
Φωτ: Ν.Κοξάνογλου
Στα ανατολικά της πόλεως του Βόλου βρίσκεται ο λόφος της Γορίτσας και αποτελεί ένα φυσικό μικρό ύψωμα περίπου 200μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Στην κορυφή βρίσκεται η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής.
Τη θέση του εκμεταλλεύτηκαν οι Μακεδόνες από τον 4ο π.Χ. αιώνα επί Φιλίππου του Β΄ όπου κτίστηκε και οχυρώθηκε πόλη 3.000-3.500 κατοίκων.
Κατασκευάστηκαν πύλες στα βόρεια και ανατολικά για να μπορούν να ελέγχουν τη διέλευση ανθρώπων και εμπορευμάτων, στα δυτικά για να υπάρχει πρόσβαση στη θάλασσα και στα νότια για να εξυπηρετούνται στρατιωτικοί σκοποί.
Η πόλη οικοδομήθηκε βάσει του Ιπποδάμειου συστήματος.
Η πόλη αυτή κατοικήθηκε από το 350-250 π.Χ. και κατόπιν εγκαταλείφθηκε διότι ο Δημήτριος ο Πολιορκητής διέταξε τον εποικισμό της Δημητριάδας.
Από τη θέση αυτή η θέα είναι πανοραμική προς την πόλη και το λιμάνι του Βόλου.
ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Παναγία Τρύπα Γορίτσα)
Ο ναός αυτός είναι αφιερωμένος στα γενέθλια της Θεοτόκου. Η εκκλησία αυτή που είναι μέσα σε σπήλαιο βρίσκεται στους πρόποδες της Γορίτσας και είναι από τις γραφικότερες πόλεις του Βόλου.
Λειτούργησε το 1892, και το 1950 μπροστά από τη σπηλιά χτίστηκε ένας μεγαλύτερος πρόναος.
ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ
Φωτ: Ν.Κοξάνογλου
Η Αγία Τριάδα είναι παρεκκλήσι βυζαντινού ρυθμού και βρίσκετε δίπλα στο Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο Βόλου. Ξεκίνησε να κτίζεται το 1948 και τα εγκαίνια της έγιναν τον Οκτώβριο του 1954.
Στο εσωτερικό της υπάρχουν εικόνες του καλλιτέχνη ζωγράφου Γουναρόπουλου. Υπάρχουν τοιχογραφίες της «Πλατυτέρας των ουρανών» στο τόξο του ιερού, των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού» κ.α.
Οι εικόνες του τέμπλου και οι τοιχογραφίες έγιναν με έξοδα του βιομήχανου βολιώτη Απόστολου Παπαγεωργίου.
ΜΟΥΣΕΙΑ
ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ
Το Μουσείο της Πόλης του Βόλου είναι το πρώτο σύγχρονο Μουσείο Πόλης στην Ελλάδα. Βρίσκεται στα Παλιά, στην οδό Φερών 15. Στεγάζεται στο κτήριο της πρώην καπναποθήκης Παπάντου, η οποία κτίστηκε περί το 1920. Στον αύλειο χώρο του Μουσείου σώζεται τμήμα της ανατολικής πλευράς του τείχους του κάστρου των Παλαιών.
Στο ισόγειο λειτουργούν χώροι περιοδικών εκθέσεων κι εκδηλώσεων, πωλητήριο και αναγνωστήριο.
Κάτω από την αίθουσα περιοδικών εκθέσεων διατηρούνται και είναι ορατά στον επισκέπτη τμήματα αγωγών διανομής και μεταφοράς υδάτων, οι οποίοι χρονολογούνται στα μεσοβυζαντινά χρόνια (6ος -7ος αιώνας μ.Χ).
Η λειτουργία του ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2014 με τα εγκαίνια της μεγάλης περιοδικής έκθεσης «Βόλος-Νέα Ιωνία: τόσο κοντά, τόσο μακριά», αφιερωμένη στα 90 χρόνια από την ίδρυση του προσφυγικού Συνοικισμού στη Νέα Ιωνία.
Η έκθεση αναπτύσσεται σε 2 ορόφους και είναι διαρθρωμένη σε 9 ενότητες. Στον διάδρομο του κλιμακοστασίου κάθε ορόφου ενδεικτικό χρονολόγιο παρουσιάζει την ιστορική εξέλιξη της πόλης από την εγκατάσταση των Οθωμανών στο Κάστρο το 1423 έως το 2014. Στην έξοδο βρίσκεται ο χώρος αναστοχασμού και εκπαιδευτικών δράσεων.
Διεύθυνση: Φερών 17
Ε-mail: museums@doepap.gr
Τηλέφωνο: 2421029878
ΑΘΑΝΑΣΑΚΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΟΛΟΥ
Το Μουσείο ανεγέρθηκε το 1909 με δωρεά του Αλεξίου Αθανασάκη. Είναι ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά μουσεία με πρωτότυπη χωροθέτηση.
Στις αίθουσές του εκτίθενται αντικείμενα από τους νεολιθικούς οικισμούς του Σέσκλου και του Διμηνίου, πήλινα ειδώλια και σκεύη της γεωμετρικής εποχής από το κάστρο του Βόλου, τα Πευκάκια, τη Νεάπολη αλλά και από περιοχές του ευρύτερου θεσσαλικού χώρου, γλυπτά της κλασικής εποχής καθώς και σπάνια αρθρωτά ειδώλια, ανάγλυφα της αλεξανδρινής εποχής από τη Δημητριάδα.
Ιδιαίτερα σημαντικό έκθεμα αποτελούν φυσικά οι σπάνιες γραπτές στήλες του 3ου π.Χ. αι., που διασώζουν στοιχεία ζωγραφικής των αρχαίων Ελλήνων σε μαρμάρινα έργα τέχνης.
Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στο τηλέφωνο 24210-25285 και 24210-24134.
ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Ο γραφικός σταθμός του Εβαρίστο Ντε Κίρικο παραμένει ίδιος από το 1882, όταν η κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου από την Εταιρεία Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων έδωσε την πρώτη ώθηση στη ραγδαία ανάπτυξη της πόλης. Στον όροφο του κτηρίου του σταθμού στεγάζεται το Σιδηροδρομικό Μουσείο Θεσσαλίας, που φιλοξενεί πλούσιο σιδηροδρομικό, κειμηλιακό και τεκμηριωτικό υλικό.
Συγκεκριμένα στο μουσείο εκτίθεται ένας μοναδικός για την Ελλάδα πλούτος μικροαντικειμένων, όπως σπάνιες παλιές φωτογραφίες, στολές, τηλέγραφοι, ξύλινα εκδοτήρια εισιτηρίων του 19ου αιώνα, εργαλεία, ρολόγια σταθμών, ωρογράφοι και «πρωτόγονα» όργανα μέτρησης. Επίσης υπάρχουν αρχεία, έγγραφα, σπάνια βιβλία για τη σιδηροδρομική αρχιτεκτονική, αλλά και ιστορικά ντοκουμέντα και τα μοναδικά σχέδια του Εβαρίστο Ντε Κίρικο και των συνεργατών του -ιδιαίτερης ομορφιάς ακουαρέλες- σχετικά με την κατασκευή της γραμμής Βόλου – Λεχωνίων – Μηλεών με το γραφικό τρενάκι του Πηλίου.
Τηλ. 24210-23424
ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΛΕΚΟΥ Κ. ΔΑΜΤΣΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΤΖΙΟΡΤΖΙΟ ΝΤΕ ΚΙΡΙΚΟ
Το Κέντρο Τέχνης Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο, οφείλει την ονομασία του στον σπουδαίο ιταλό ζωγράφο, που γεννήθηκε στον Βόλο.
Στους τρεις ορόφους του κτηρίου εκτίθεται μόνιμα η πινακοθήκη του συλλέκτη Αλέξανδρου Δάμτσα, με 500 περίπου πίνακες από όλα τα σημαντικά καλλιτεχνικά ρεύματα του αιώνα μας. Τα παραπάνω έργα κατανέμονται σε γκραβούρες, χάρτες και ντοκουμέντα για την περιοχή, σε έργα Ελλήνων χαρακτών και σε έργα Βολιωτών, Μαγνησιωτών και Θεσσαλών καλλιτεχνών. Το μεγαλύτερο μέρος της δωρεάς καλύπτουν τα έργα Ελλήνων ζωγράφων του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Σε άλλους χώρους του Κέντρου Τέχνης φιλοξενούνται τακτικά εκθέσεις ποικίλου εικαστικού ενδιαφέροντος.
Βόλος, Μεταμορφώσεως 3, τηλ. 24210-31701
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΤΣΟΥ ΜΑΚΡΗ
Το Λαογραφικό Κέντρο Κίτσου Μακρή στεγάζεται στο σπίτι του λαογράφου, στην οδό Κίτσου Μακρή 38, και ανήκει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Περιλαμβάνει τη λαογραφική συλλογή του σημαντικού ερευνητή με μοναδικά στο είδος τους εκθέματα, τη βιβλιοθήκη του, που αποτελείται από 4.000 τόμους βιβλίων και το αρχείο του, με 2.500 διαφάνειες και 4.000 φωτογραφίες, σε πολλές από τις οποίες απεικονίζονται θησαυροί της λαϊκής μας παράδοσης που δεν σώζονται σήμερα.
Τηλ. 24210-74369
ΜΟΥΣΕΙΟ – ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΖΩΓΙΑ
Το κόκκινο σπίτι στη συμβολή των οδών Βλαχάβα και Γαζή, γνωστό στους βολιώτες ως το «Σπίτι με το τριαντάφυλλο», λειτουργεί ως μουσείο – πινακοθήκη της ζωγράφου Χρυσούλας Ζώγια.
Πρόκειται για ένα χώρο τακτοποιημένο με περισσή φροντίδα από την ίδια τη ζωγράφο για να παρουσιάσει τόσο το έργο της όσο και τον χαρακτήρα της.
Στο σπίτι – μουσείο βρίσκονται 200 περίπου έργα της ζωγράφου αντιπροσωπευτικά της διαδρομής της: προσωπογραφίες της περιόδου της μαθητείας της, τοπιογραφίες, παλιά αρχοντικά και αποδόσεις εσωτερικών εκκλησιών.
Το βλέμμα του επισκέπτη θα κερδίσουν όμως και η επίπλωση του σπιτιού, οι αμέτρητες σημειώσεις της ιδιοκτήτριας που βρίσκονται παντού, φωτογραφίες της, προσωπικά αντικείμενα, εκατοντάδες ζωγραφισμένα μπουκάλια και πολλά άλλα που αποκαλύπτουν την ιδιαίτερη προσωπικότητα της ιδιοκτήτριας.
Βόλος, Ανθ. Γαζή και Βλαχάβα Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 2421029878.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, στεγάζεται σε νεόδμητο διώροφο κτήριο στο κέντρο της Νέας Ιωνίας (Λούλη 33 και Κρήτης), κοντά στον Ι. Ν. Ευαγγελίστριας.
Φιλοξενεί την έκθεση «Μαγνησία, Κατοχή κι Αντίσταση 1941 – 44» με τεκμήρια από τις συλλογές του Δημοτικού Κέντρου Ιστορίας, καθώς και υλικό που συγκεντρώθηκε από το Δήμο Ν. Ιωνίας.
Χαρακτηριστικά εκθέματα είναι πίνακες του Ν. Στουρνάρα, βασισμένοι σε φωτογραφικά θέματα της περιόδου 1941-44 στη Μαγνησία, έργα του «φωτογράφου της Αντίστασης» Σπ. Μελετζή, εικόνες της Κατοχής και της Απελευθέρωσης από τα φωτογραφεία Ζημέρη και Στουρνάρα, έγγραφα, εφημερίδες, προκηρύξεις, διαταγές των αρχών Κατοχής, χειρόγραφα ανταρτών από τις συλλογές
Γ. Ζιούτου και Ν. Κολιού καθώς και αντικείμενα από δωρεές αντιστασιακών και των οικογενειών τους. Κάθε χρόνο υλοποιείται εκεί εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «Στους δρόμους της Αντίστασης». Στον πρώτο όροφο φιλοξενείται η αρχειοθήκη της Διεύθυνσης Αρχείων, Μουσείων & Βιβλιοθηκών του Δήμου Βόλου.
Διεύθυνση: Χρ. Λούλη 33Α, Νέα Ιωνία
Τηλέφωνο: 2421029878
Εmail: museums@doepap.gr
ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΦΩΝ ΕΤΜΕΚΤΖΟΓΛΟΥ
Το Μεταξουργείο Ετμεκτζόγλου ιδρύθηκε το 1924, από τους αδερφούς Γεώργιο και Αθανάσιο Ετμεκτζόγλου. Είναι το πρώτο εργοστάσιο, που λειτούργησε στην προσφυγούπολη της Νέας Ιωνίας και είναι στενά συνδεδεμένο με την κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου. Σήμερα διασώζεται στο εργοστάσιο ο εξοπλισμός που ανήκει κυρίως στην τελευταία φάση της λειτουργίας της επιχείρησης (1961-1991). Συγκεκριμένα διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση τμήματα των ατμοκίνητων αναπηνιστηρίων, οι παλιές και οι νέες συσκευές αποξήρανσης και διαλογής, οι λέβητες, καθώς και ο εξοπλισμός του υφαντηρίου. Το Μουσείο Μεταξουργίας λειτουργεί σε συνέργεια με τη Βιβλιοθήκη της Νέας Ιωνίας, η οποία στεγάζεται στο κτήριο του πρώτου αναπηνιστηρίου.
Διεύθυνση: Αναπαύσεως -Καραμπατζάκη, Νέα Ιωνία
Ε-mail: museums@doepap.gr
Τηλέφωνο: 2421029878, 2421091077
ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ
Xτίστηκε περί το 1895 και βρίσκεται στον Άγιο Ονούφριο, πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία. Είναι από τα πλέον αντιπροσωπευτικά δείγματα του νεοκλασικισμού στο Πήλιο και για το λόγο αυτό κηρύχθηκε διατηρητέο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Φιλοξενεί τεκμήρια, που σχετίζονται με τη φυσιογνωμία του κτηρίου κατά την εποχή ακμής του, δηλαδή έπιπλα, αντικείμενα, έργα τέχνης, φωτογραφίες και άλλο υλικό με αναφορά στα αστικά σπίτια εύπορων οικογενειών του Βόλου και του Πηλίου από το τέλος του 19ου αιώνα έως τις πρώτες δεκαετίες του 20ου.
Το πετρόχτιστο ημιυπόγειο στεγάζει εργαστήρια και δράσεις δημιουργικής απασχόλησης. Στην αυλή το καλοκαίρι πραγματοποιούνται εκδηλώσεις και προβολές.
Διεύθυνση: Άγιος Ονούφριος
Ε-mail: museums@doepap.gr
Τηλέφωνο: 2421029878
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΙΟ «ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ» ΕΚΘΕΤΗΡΙΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΤΗΧΩΡΙΟΥ
Πρόκειται για συγκρότημα με 2 κτήρια και κοινή αυλή: Το παραδοσιακό υδροκίνητο ελαιοτριβείο «Χατζηγιάννη» και η παρακείμενη οικία «Χατζη-γιάννη», όπου από το καλοκαίρι του 2012 λειτουργεί το Εκθετήριο Αγροτικής Οικονομίας Κατηχωρίου.
Περνώντας το κατώφλι του σπιτιού, μετά από μια σύντομη αναφορά στην ιστορία και την οικοτεχνία του Κατηχωρίου, η έκθεση είναι αφιερωμένη σε δύο ακόμη και σήμερα βασικά προϊόντα της τοπικής οικονομίας: του κρασιού και του τσίπουρου. Αλέτρια, γεωργικά εργαλεία, άμβυκες, νταμιτζάνες, αρκάδες, φιάλες & μετρητές γράδων συνθέτουν την εικόνα μιας μακραίωνης παράδοσης στην παραγωγή δυνατού κρασιού και γυαλιστερού τσίπουρου.
Το ελαιοτριβείο αποκαλύπτει στον επισκέπτη τα “μυστικά” της ελιάς και τον μυεί στην παραδοσιακή χρονοβόρα διαδικασία παραγωγής του λαδιού.
Καθώς τα μηχανήματά του βρίσκονται σε άριστη κατάσταση, ο χώρος είναι «ζωντανός» για τη δημιουργία δραστηριοτήτων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων με θέματα γύρω από την ελιά και το λάδι.
Διεύθυνση: Κατηχώρι
Ε-mail: museums@doepap.gr
Τηλέφωνο: 2421029878, 2428090180
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΟΡΤΑΡΙΑΣ
Στεγάζεται στο διώροφο Αρχοντικό Ζούλια, το οποίο χτίστηκε το 1864, και αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα των «αιγυπτιώτικων» αρχοντικών του Πηλίου.
Οι συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνουν αρχειακό υλικό του Δήμου Ορμινίου (μετέπειτα Κοινότητας Πορταριάς), σπάνια βιβλία και άλλα τεκμήρια της εκπαιδευτικής ιστορίας του τόπου, ότι διασώθηκε από το πολυτελές ξενοδοχείο των αρχών του 20ου αιώνα «Μέγα Θεοξένια», φωτογραφίες, έγγραφα και άλλα αντικείμενα για την παρουσία των Πορταριτών στην Αίγυπτο στις αρχές του 20ου αιώνα.
Επίσης παρουσιάζεται η ιδιωτική και κοινωνική ζωή των Πορταριτών όπως διαφαίνεται μέσα από φωτογραφίες, ενδύματα, οικιακά σκεύη, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, καθώς και χειροποίητα κεντήματα (κυρίως δαντέλες), περίτεχνα έργα γυναικών του χωριού.
Διεύθυνση: Πορταριά
Τηλέφωνο: 2421029878, 2428099920 (τις ώρες λειτουργίας) 2428350100 (κοινότητα)
ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΑΓΙΑΤΩΝ
Στεγάζεται στην «οικία Παπαθεολόγου», που κτίστηκε το 2ο μισό του 19ου αιώνα και βρίσκεται ακριβώς κάτω από την κεντρική πλατεία Σταγιατών.Το κτήριο επισκευάστηκε με σκοπό να χρησιμο-ποιηθεί ως χώρος διάσωσης και προβολής της πολιτιστικής κληρονομιάς του χωριού. Λειτουργεί από το καλοκαίρι του 2012. Οι συλλογές του περιλαμβάνουν εργαλεία παρασκευής λουκάνικου, δωρεά της οικογένειας Στράκα, όπως επίσης παλιές φωτογραφίες του χωριού, έπιπλα και αντικείμενα του φωτογράφου Δημήτρη Λέτσιου, καθώς κι ενημερωτικό υλικό για σύγχρονες δράσεις των κατοίκων.
Το καλοκαίρι με πρωτοβουλία των κατοίκων διοργανώνονται στην αυλή πολιτιστικές δράσεις.
Διεύθυνση: Σταγιάτες
Ε-mail: museums@doepap.gr
Τηλέφωνο: 2421039644, 2421049436
ΧΩΡΟΣ ΜΝΗΜΗΣ «ΔΡΑΚΕΙΑ 18.12.1943»
18 Δεκεμβρίου 1943: οι Γερμανοί εκτελούν 115 άνδρες στη Δράκεια σε αντίποινα για επίθεση ανταρτών σε ομάδα γερμανών μοτοσικλετιστών. Έκτοτε η ζωή στο χωριό αλλάζει ριζικά.
Οι κάτοικοι βασανίζονται από τον πόνο της απώλειας και από αμείλικτα ερωτήματα: Γιατί συνέβη το κακό σε αυτούς που δεν έφταιγαν; Θα μπορούσαν να γλυτώσουν; Ο Χώρος Μνήμης εγκαινιάστηκε το 2013, στην 70ή επέτειο της εκτέλεσης. Δημιουργήθηκε ακριβώς στον τόπο του μαρτυρίου (κάτω πλατεία Δράκειας) κι, εκτός από ελάχιστη ένδειξη τιμής στο χωριό και τους κατοίκους του, επιχειρεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα. Περιλαμβάνει το «πορτρέτο της Δράκειας», το «χρονικό της εκτέλεσης», τους «κύβους» με τις πολλαπλές ιστορικές εκδοχές και το «διαδραστικό τραπέζι», που ενσωματώνει το σύνολο του τεκμηριωτικού υλικού της έκθεσης.
Διεύθυνση: Κάτω Πλατεία Δράκειας
Ε-mail: museums@doepap.gr
Τηλέφωνο: 2421029878
ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑ
Το Μουσείο της μακροβιότερης ελληνικής επαρχι-ακής εφημερίδας -αδιάλειπτη έκδοση από το 1898-
δεν μπορεί παρά να είναι ένα ξεχωριστό τυπογρα-φικό μουσείο. Σε μια αίθουσα 350 τετραγωνικών στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας στη Βιομηχανική Περιοχή του Βόλου φιλοξενούνται εκατό χρόνια καθημερινής ιστορίας και εκατό χρόνια τεχνολογίας. Λινοτυπικές μηχανές του 19ου αιώνα ακόμα, πιεστήρια, κόφτρες, εξαρτήματα τυπογραφείων, τραπέζια στοιχειοθεσίας, πλαισιώνονται από το παλιότερο και πληρέστερο αρχείο εφημερίδας στην Ελλάδα (περισσότερες από 1.000.000 σελίδες) και 40 βιτρίνες με ισάριθμα διακεκριμένα ιστορικά πρωτοσέλιδα.
Βιομηχανική Περιοχή Βόλου, τηλ. 24210-95751 και 24210- 95752
ΕΝΤΟΜΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑ
Το εντομολογικό μουσείο του Δρ. Γεωπονίας Αθανάσιου Κουτρούμπα στο Βόλο, είναι μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα και ένα από τα καλύτερα των Βαλκανίων.
Εμπλουτίζεται διαρκώς με νέα είδη και σήμερα περιλαμβάνει 100.000 έντομα διαφόρων τάξεων, κυρίως λεπιδοπτέρων, που ανήκουν σε περισσότερα από 35.000 είδη, υποείδη και φυλές.
Ανάμεσά τους βρίσκονται σπάνια ή και μοναδικά δείγματα όπως η μεγαλύτερη πεταλούδα στον κόσμο, η Thysania agrippina της Ν. Αμερικής με άνοιγμα πτερών 37-40 εκατοστά.
Δ/νση: Αρ.Ζάχου 98 και Σικελιανού
Ώρες επισκέψεων μετά από τηλεφωνικό ραντεβού στο τηλ. 6945296129 το πρωί και 2421048556 το απόγευμα.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Η οικία Κοντού στην Ανακασιά είναι από τα σημαντικότερα νεότερα μνημεία της περιοχής, καθώς είναι το μοναδικό στο Πήλιο σωζόμενο αρχοντικό με ολοκληρωμένο ζωγραφικό πρόγραμμα.
Η ζωγραφική διακόσμηση του σπιτιού άρχισε από τον ζωγράφο Θεόφιλο Χατζημιχαήλ το 1912 και χωρίζεται σε δύο ζώνες. Στην κάτω ζώνη ζωγράφισε διάφορα διακοσμητικά θέματα, όπως μια μεγάλη ποικιλία από γλάστρες με λουλούδια και πουλιά, συντριβάνια, αγρίμια και σκηνές κυνηγιού.
Ακολουθεί η επάνω ζώνη στην οποία βρίσκονται 14 μεγάλοι πίνακες με θέματα παρμένα από την Ελληνική Επανάσταση. Στο στενό μέρος της σάλας ζωγράφισε τέσσερις Θεούς του Ολύμπου και στον τυφλό τοίχο του ορόφου μια μεγάλη τοπιογραφία με θέμα την Ανακασιά και στο βάθος τη Μακρινίτσα και την Πορταριά.
Ανακασιά, , τηλ. 24210-47340 και 24210-49151.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΑΪΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΗΛΙΟΥ
Το μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Ιστορίας του Πηλίου στεγάζεται στο αρχοντικό Τοπάλη, που χτίστηκε το
1844 και βρίσκεται στον κεντρικό τομέα της Μακρινίτσας λίγο κάτω από την πλατεία.
Πρόκειται για ένα τριώροφο αρχοντικό, αντιπροσωπευτικό δείγμα της κλασικής πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής.
Ως μουσείο λειτουργεί από το 1994 και σήμερα η λαογραφική συλλογή του περιλαμβάνει ένα πλήθος εκθεμάτων που ξεπερνούν τα 1500.
Μεταξύ τους μια σειρά τοιχογραφιών λαϊκής ζωγραφικής από αρχοντικά του Πηλίου του 18 και 19ου αιώνα, πλούσια συλλογή φωτογραφιών, ξύλινα και κεραμικά σκεύη οικιακής χρήσης, παραδοσιακές φορεσιές του τόπου, κιλίμια και υφαντά, χαλκογραφίες, μικροαντικείμενα λαϊκής τέχνης και σημαντικά ιστορικά κειμήλια, όπως το λάβαρο της Επανάστασης του 1878.
Διεύθυνση: Μακρινίτσα | Ε-mail: museums@doepap.gr
Τηλέφωνο: 2421029878, 2428099505 (τις ώρες λειτουργίας), 2428350400 (κοινότητα)
ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΓΛΥΠΤΗ ΝΙΚΟΛΑ
Το μουσείο με μερικά από τα αντιπροσωπευτικότερα έργα του σπουδαίου γλύπτη στεγάζεται στον 1ο όροφο του κοινοτικού καταστήματος της γενέτειράς του, του μεγάλου Αη Γιώργη του Πηλίου. Στεγάζει 22 γλυπτά του καλλιτέχνη, από τα οποία τα περισσότερα είναι μπρούτζινα, όλα ολόσωμα πλην μιας κεφαλής του Χριστού κι απ’ αυτά τα 9 σε υπερφυσικό μέγεθος. Ιδιαίτερο, επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα χαρακτικά του Νικόλα, 13 ξυλογραφίες και 1 χαλκογραφία, καθώς και 16 μετάλλια. Σε δύο ξύλινες προθήκες ο επισκέπτης μπορεί να δει και να περιεργαστεί εργαλεία της δουλειάς, σχέδια, μήτρες χαρακτικών, όπως και χειρόγραφες επιστολές και προσωπικά αντικείμενα του διάσημου γλύπτη και χαράκτη.
Αη Γιώργης Πηλίου, τηλ. 24280-93100.
ΤΟΠΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΗΛΕΩΝ ΠΗΛΙΟΥ
Στεγάζεται στον 1ο όροφο του Δημαρχιακού κτηρίου Μηλεών και απαρτίζεται από λαογραφικά και ιστορικά τεκμήρια της πολιτιστικής κληρονομιάς του χωριού. Στο χώρο υπάρχουν μεγάλα θεματικά πανό, με κατατοπιστικά κείμενα, πολλές φωτογραφίες και αντικείμενα επιλεγμένα για να παρέχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα από την αρχαιότητα, τις μεγάλες ιστορικές στιγμές του χωριού, αλλά και την καθημερινή ζωή των κατοίκων του.
Μηλιές, Δημαρχείο, τηλ. 2423086602.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΛΜΥΡΟΥ
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Αλμυρού είναι ένα νεοκλασικό κτήριο, που θεμελιώθηκε το 1910 και άρχισε να λειτουργεί το 1925. Αφού πέρασε πολλές περιπέτειες ξαναλειτουργεί ανακαινισμένο από το 1998 και περιλαμβάνει ευρήματα από το τμήμα της Θεσσαλίας, που τους ιστορικούς χρόνους ονομαζόταν Αχαΐα Φθιώτιδα.
Η έκθεση των αρχαίων αντικειμένων οργανώνεται σε τρεις αίθουσες: την αίθουσα Φθιωτίδων Θηβών (αρχαϊκή πόλη κοντά στις Μικροθήβες, που κατείχε την πρώτη θέση μεταξύ των πόλεων της περιοχής), την αίθουσα με αγγεία, ειδώλια, εργαλεία, όπλα, κοσμήματα, αντικείμενα μικροτεχνίας της προϊστορικής και της εποχής του σιδήρου και την αίθουσα με αντικείμενα από την ελληνιστική πόλη της Άλου στη σημερινή θέση Κεφάλωση Αλμυρού, ενώ δεξιά της εισόδου στεγάζεται η πολύτιμη βιβλιοθήκη της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού «Όθρυς» με σπάνια βιβλία ιστορικού και αρχαιολογικού περιεχομένου.
Αθηνών 48, τηλ. 2422021326.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ
Το Μουσείο Θαλάσσης Αχιλλείου ιδρύθηκε από τον Δήμο Πτελεού το 2003 με σκοπό να συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση του κοινού σε θέματα που αφορούν στο θαλάσσιο περιβάλλον. Τον πυρήνα των συλλογών αποτέλεσε η συλλογή με κοχύλια της Βασ. Στεφάνου Παπαστεργίου, ενώ το μουσείο συνεχώς εμπλουτίζεται με κοχύλια και άλλα εκθέματα από όλον τον κόσμο.
Αχίλλειο Δήμου Πτελεού, Ωρες επισκέψεων μετά από τηλεφωνικό ραντεβού στο τηλ.2422041227 και 2422041910
TΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑΔΙΚΑ
Τα Τσιπουράδικα του Βόλου.
Μια ιστορία γεύσεων που ξεκινά από τις αρχές του αιώνα.
Η ιεροτελεστία που έγινε θεσμός.
Πάει καιρός που οι γεύσεις ήταν γνήσιες και αυθεντικές που όλοι αισθάνονταν ότι αποτελούν μέλη μιάς μεγάλης παρέας.
Τις παλιές, όμορφες στιγμές, στο Λιμάνι και στις γειτονιές, οι Βολιώτες και οι επισκέπτες της πόλης συνεχίζουν να τις ζούν …εκεί που ο Βόλος μοιράζεται τις χαρές και τους καημούς του, στα τσιπουράδικα.
Γιατί…
…το τσιπουράδικο είναι μέρος της ζωντανής παράδοσης της περιοχής, ήταν μία ιεροτελεστία
που έγινε «θεσμός» για το Βόλο και αγαπήθηκε από τους επισκέπτες του.
Γιατί…
…όποιος γνωρίσει τη μοναδική στην Ελλάδα ατμόσφαιρα των τσιπουράδικων του Βόλου, τις αυθεντικές ελληνικές γεύσεις, γίνεται φανατικός…
…έρχεται ξανά και ξανά.
Η συνάντηση του μεσημεριού
Ο «θεσμός» ξεκίνησε από τους πρόσφυγες της Μικρασίας, που εγκαταστάθηκαν στο Βόλο μετά την ανταλλαγή του ’22 και κυρίως αυτούς που δούλευαν στη θάλασσα και στο λιμάνι…
…Το μεσημέρι,μετά τη δουλειά μαζεύονταν στα
καφενεδάκια του Λιμανιού και έπιναν το τσιπουράκι τους, που το συνόδευαν με μεζέδες, σερβιρισμένους, πάντα, σε μικρά πιατάκια.
Η μεσημεριανή συνάντηση στα καφενεδάκια της παραλίας, με το τσίπουρο και τα πολλά μικρά πιάτα με μεζέδες της θάλασσας στο τραπέζι, ήταν μία ιεροτελεστία που πολύ σύντομα έγινε καθημερινή συνήθεια για τους βολιώτες εργάτες….
…Οι παρέες αυξάνονταν, όπως και οι παραγγελίες.
Οι μεζέδες γίνονταν όλο και πιο εξεζητημένοι, αλλά κυρίαρχη γεύση παρέμεναν τα θαλασσινά…
…Η γεύση της άρμης που προσφέρουν τα αιγαιοπελαγίτικα ψάρια και τα ψάρια του Παγα-σητικού, παραγκώνιζαν κάθε μορφής κρεατικά από το τραπέζι.
Και η παράδοση συνεχίζεται
Το τσιπουράδικο της γειτονιάς ή της παραλίας καθιερώθηκε ως ο βασικός τόπος συνάντησης των βολιωτών, αλλά πλέον δεν προσφέρει ευχαρίστηση μόνο το μεσημέρι…
…Η φήμη των ουζερί του Βόλου εξαπλώθηκε γρήγορα σ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό από τους τουρίστες που τα γνωρίζουν, γεύονται τους εκλεκτούς μεζέδες και γίνονται φανατικοί θαμώνες τους.
Το μυστικό της επιτυχίας τους κρύβεται στο γνήσιο
τσίπουρο, στα καλομαγειρεμένα και σε ατέλειωτη ποικιλία μεζεδάκια. Κυρίως, όμως, στις συνταγές, στα «μαγικά» συστατικά που οι μάγειροι δεν αποκαλύπτουν, παρά μόνο σε όσους θα συνεχίσουν την παράδοση…
…Γι’ αυτό και τα τσιπουράδικα του Βόλου είναι μοναδικά στην Ελλάδα.
Η γεύση έχει τον πρώτο λόγο
Ποιά είναι η σπεσιαλιτέ; Κατ” αρχήν ό,τι βγάλει το καΐκι…
…Οι σχάρες, το τηγάνι και οι κατσαρόλες είναι συνεχώς γεμάτα με όλους τους θησαυρούς της θάλασσας. Καλαμαράκια, σουπιές, χταποδάκια, κουτσουμούρες, σαρδέλες, μαρίδες, γαύροι, μύδια, γυαλιστερές, στρείδια, φούσκες, πίνες, κυδώνια, καραβίδες, γαρίδες, καβούρια, μέχρι και ξιφίες, σολομούς, ροφούς, παλαμίδες και αστακούς…
…Οι παραδοσιακοί μεζέδες που συνοδεύουν κάθε 25αράκι τσίπουρο, κερδίζουν και τους πιο απαιτητικούς…
…Ποιός μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό να δοκιμάσει καβουροσαλάτα, μελιτζανοσαλάτα, γαριδοσαλάτα, μύδια, ή γαρίδες σαγανάκι, φέτα ψητή με ντομάτα, καλαμάρι γεμιστό, χταποδάκι ξιδάτο, μυδοπίλαφο, πατάτες ψητές, μύδια αχνιστά,
… όλα χειροποίητα και μαγειρευμένα με παραδοσιακές συνταγές.
ΠΗΛΙΟ
Το Πήλιο είναι βουνό στο Νομό Μαγνησίας δίπλα στην πόλη του Βόλου, με ύψος 1.624 μέτρα (κορυφή Πουριανός Σταυρός). Κατά την Ελληνική μυθολογία ήταν η θερινή κατοικία των θεών και πατρίδα των Κενταύρων.
Όλο το βουνό είναι κατάφυτο από δάση με πανύψηλες οξιές, βελανιδιές, πλατάνια, αγριοκαστανιές, δασική πεύκη, καθώς και συστάδες υβριδογενούς ελάτης.
Στα χαμηλότερα υψόμετρα υπάρχουν καλλιέργειες με μηλιές στις ανατολικές πλαγιές, με ελιές στα νότια καθώς και πολύ πυκνή μακία βλάστηση. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι και η υδρολογική του φύση καθώς οι ανατολικές πλαγιές δέχονται πολύ μεγάλα ποσά βροχής και χιονιού που ξεπερνάνε κατά πολύ τη μέση τιμή της πεδινής Θεσσαλίας.
Παρά την παρουσία σε ποσοστό 70% σχιστολιθικών πετρωμάτων που δεν θα επέτρεπαν τη δημιουργία σημαντικών υπόγειων πηγών, η ύπαρξη μεγάλων ρηγμάτων έχει οδηγήσει στη δημιουργία αξιόλογων πηγών. Οι σημαντικότερες εξ αυτών είναι αυτές της Καλιακούδας και της Λαγωνίκας.
Συνολικά οι γνωστές πηγές στο βουνό φτάνουν τις 70. Ποτάμια με σταθερή ροή δεν υπάρχουν στο Πήλιο, αλλά μεγάλες ρεματιές, όπως αυτή της Λαγωνίκας, του Βρύχωνα, της Καλιακούδας και της Φελούκας με αξιόλογη ροή τους χειμερινούς και ανοιξιάτικους μήνες καθώς και δεκάδες μικρά ρέματα.
Μακρυνίτσα
Αν σας αρέσει η ανάβαση στο βουνό, δεν χρειάζεται να πάτε μακριά ούτε να διασχίσετε τα πυκνόφυτα μονοπάτια του Πηλίου.
Απλά ανεβείτε από την κάτω γειτονιά της Μακρυνίτσας στο τελευταίο σπίτι στην κορυφή του χωριού. Θα έχει διανύσει μια διαδρομή με υψομετρική διαφορά 550 μέτρων (από τα 300 στα 850 μέτρα)!
Και όλο αυτό περπατώντας μόνο μέσα στα καλντερίμια του χωριού.
Πώς αλήθεια μπορούν και μετακινούνται στο χωριό οι ηλικιωμένοι που ζουν ακόμη στις πέντε γειτονιές του;
Όποιος αγαπάει τον Βόλο δεν μπορεί παρά να λατρεύει τη Μακρυνίτσα.
Είναι το φωτεινό στολίδι στον νυχτερινό ουρανό της πόλης και η λάμψη στην πλαγιά του βουνού στη διάρκεια της μέρας, καθώς τα αρχοντικά της σαν λευκά σπιρτόκουτα τοποθετημένα σε σειρές ακτινοβολούν φως.
Όπως τα περισσότερα χωριά στο βουνό των Κενταύ-ρων, έτσι και η Μακρυνίτσα αναπτύχθηκε πριν από πέντε αιώνες περίπου γύρω από ένα μοναστήρι.
Πρόκειται για τη Μονή της Παναγίας Μακρυνίτισσας από την οποία δυστυχώς ελάχιστα τμήματα σώζονται σήμερα.
H ανακαινισμένη όμως εκκλησία Παναγία Μακρυνίτισσα στέκεται επιβλητική λίγο ψηλότερα από την πλατεία του χωριού.
Στην κεντρική πλατεία, ο Ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (1806) είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης. Πρόκειται για μια μικρή πέτρινη εκκλησία με πλούσια διακόσμηση από μαρμάρινα ανάγλυφα με αποτροπαϊκά σύμβολα, φυτικά και χριστιανικά μοτίβα που φιλοτέχνησε ο Θεοδόσιος από τα Άγραφα.
Η μεγάλη κρήνη του χωριού με τις τρεις λεοντο-κεφαλές βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Οι κτιστές κρήνες στη Μακρυνίτσα φτάνουν τις πενήντα και οι περισσότερες χρονολογούνται τον 18ο αιώνα.
Πίσω από την Εκκλησία του Αγίου Προδρόμου, το στενό παλιό καφενείο με το όνομα «Θεόφιλος» σώζει στον τοίχο του την τέχνη του «ζωγράφου του Πηλίου».
Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ ζωγράφισε εδώ τον αγαπημένο του ήρωα, τον Κατσαντώνη που μαζί με τους συμπολεμιστές του γλεντάνε, παίζουν μουσική, αλλά ταυτόχρονα είναι έτοιμοι και για μάχη.
Τι άλλο θα θέλατε να δείτε ή να κάνετε στη Μακρυνίτσα;
Να φωτογραφηθείτε με θέα το ηλιοβασίλεμα ή δίπλα στα υπεραιωνόβια πλατάνια της πλατείας;
Να γνωρίσετε τη βυζαντινή τέχνη της περιοχής στο ολοκαίνουριο Βυζαντινό Μουσείο της Μακρυνίτσας;
Να γευτείτε πηλιορείτικο σπετζοφάι και τσίπουρο;
Να διαλέξετε ποια βότανα θα αγοράσετε;
Ή μήπως απλά μόνο να αφυπνίσετε τις αισθήσεις σας με τον ήχο από τα τρεχούμενα νερά και τη μυρωδιά καμένου ξύλου στους παλιούς ξυλόφουρνους;
Τσαγκαράδα
Η Τσαγκαράδα απλωμένη σε μία πλαγιά του Πηλίου, είναι ένα από τα πιο δημοφιλή μέρη του, και προσφέρεται για χειμερινές και καλοκαιρινές διακοπές, αφού σε μόλις 8 χλμ. βρίσκεται η περίφημη παραλία του Μυλοποτάμου και της Φακίστρας.
Παντού υπάρχουν καστανιές, ρεματιές με τρεχούμενα νερά και τοξωτά γεφύρια.
Επισκεφθείτε την πλατεία της Αγίας Παρασκευής και απολαύστε τον καφέ ή το ποτό σας κάτω απ’ τη σκιά του χιλιόχρονου πλάτανου που έχει διάμετρο (14 μ.).
Στην πλατεία των Αγίων Ταξιαρχών δροσιστείτε με το νερό της κρήνης με τις τέσσερις βρύσες και χαλαρώστε κάτω από τη σκιά που προσφέρει ο αιωνόβιος πλάτανος μπροστά στην εκκλησία.
Για μπάνιο επισκεφθείτε τη Φακίστρα μια μαγευτική τοποθεσία 8 χλμ. από την Τσαγκαράδα με αμμουδερή παραλία και γαλαζοπράσινα κρυστάλλινα νερά που θα σας μείνει αξέχαστη.
Αξίζει τον κόπο μία βόλτα στο κρυφό σχολειό και το εκκλησάκι της Παναγίας της Μεγαλομάτας που βρίσκεται μέσα σε βράχο.
Μία ακόμα υπέροχη παραλία είναι ο Μυλοπόταμος με χρυσή άμμο, καθαρά νερά και γιγάντιους βράχους που σκάλισε το κύμα με τη πάροδο του χρόνου, ενώ μέσα από ένα πέρασμα ανάμεσα στα βράχια θα βρείτε άλλη μία υπέροχη αλλά μικρότερη παραλία.
Πορταριά
Κανείς στο Πήλιο δεν προσποιείται ότι η Πορταριά είναι ένας ανεξερεύνητος παράδεισος.
Αν όμως βγείτε από τον κεντρικό δρόμο και ακολουθήσετε ένα από τα δεκάδες καλντερίμια, θα βρεθείτε σε ένα ορεινό χωριό με αγροτόσπιτα, αυλές με μποστάνια και κότες που σκαλίζουν ελεύθερα το χώμα. Η αφθονία είναι παντού.
Σύκα, αχλάδια, λεμόνια, κάστανα κρέμονται στην κυριολεξία από τα δέντρα στα στενά δρομάκια.
Η Πορταριά πήρε το όνομά της από τη Μονή της Παναγίας Πορταρέας που ιδρύθηκε τον 13ο αι., και από την οποία σήμερα σώζεται μέρος του καθολικού με τοιχογραφίες του 16ου αι. Βρίσκεται στα μισά του δρόμου από τον Βόλο για το χιονοδρομικό κέντρο και επομένως είναι ο ιδανικός προορισμός για τους λάτρεις του σκι που τον χειμώνα κατακλύζουν τα ξενοδοχεία της.
Για τους Βολιώτες πάλι, Πορταριά σημαίνει καλό μεσημεριανό φαγητό τις Κυριακές και ζεστός καφές δίπλα στο αναμμένο τζάκι.
Η Πορταριά υπήρξε προορισμός διακοπών ήδη από τις αρχές του 20ου αι. και όπως είναι φυσικό με τέτοια παράδοση στη φιλοξενία, οι ντόπιοι ξέρουν να κερδίζουν τις εντυπώσεις των επισκεπτών.
Στην κεντρική πλατεία της Πορταριάς βρίσκονται τα ερείπια του «Θεοξένια» (1892-1944) του πιο πολυτελούς ξενοδοχείου των Βαλκανίων κατά το πρώτο μισό του 20ου αι.
Πολιτικοί, επιχειρηματίες και καλλιτέχνες απολάμβαναν εδώ εξαιρετική φιλοξενία, ασυναγώνιστη κουζίνα και κοκτέιλ πάρτι που άφησαν εποχή. Το 1944 το «Θεοξένια» βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς. Σήμερα, οι τοπικές αρχές έχουν αναλάβει την αναστήλωση του κτιρίου με την ελπίδα να επαναλειτουργήσει ως ξενοδοχείο σύντομα.
Με τέτοια παράδοση, δεν είναι τυχαίο ότι η Πορταριά είναι το μόνο χωριό του Πηλίου που διαθέτει δύο μεγάλα τετράστερα ξενοδοχεία (γενικά στο Πήλιο τα ξενοδοχεία είναι μικρά και στεγάζονται σε παραδοσιακά και συχνά διατηρητέα κτίρια).
Το Πήλιο φημίζεται για τα γλυκά του κουταλιού και η Πορταριά είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα μέρη για να αγοράσετε τις αγαπημένες σας γεύσεις.
Εκτός από φρούτα, οτιδήποτε μεγαλώνει σε δέντρο μετατρέπεται εδώ σε γλυκό του κουταλιού: κάστανο, καρύδι, φιστίκι Αιγίνης, ακόμη και ελιές! Τελευταία μάλιστα τα τοπικά εργαστήρια φτιάχνουν γλυκά του κουταλιού από βιολογικά προϊόντα χωρίς συντηρητικά και προσθήκη ζάχαρης.
Σήμερα, η Πορταριά προσφέρει πολλά στον επισκέπτη. Γαλήνη, κοσμοπολίτικο αέρα, καλό φαγητό, δυνατότητα για αγορές, γρήγορη πρόσβαση στην πόλη του Βόλου και τον περιφερειακό δρόμο και φυσικά το «Μονοπάτι των Κενταύρων», το μεγαλύτερο δώρο στους επισκέπτες της.
Μηλιές
Τρια-τέσσερα εστιατόρια, δύο-τρια καφέ-μπαρ, ένα-δύο καταστήματα με είδη δώρων, και πολύ πράσινο, τρεχούμενα νερά, καλντερίμια, και όμορφα εξοχικά σπίτια που γεμίζουν με κόσμο στις γιορτές, τα Σαββατοκύριακα και το καλοκαίρι.
Γι’ αυτό αγαπάμε τις Μηλιές. Γιατί παρά τα κύματα τουριστών που το κατακλύζουν, παραμένει ένα χωριό στραμμένο στον εαυτό του.
Όμως έτσι δεν είναι το Πήλιο; Μικρά χωριά που υποδέχονται εκατοντάδες επισκέπτες, αλλά που όμως δε ζουν και αναπνέουν γι’ αυτούς και που εκτός από τα αναρίθμητα αυτοκίνητα με αθηναϊκές πινακίδες τίποτα άλλο μέσα στο χωριό δε φωνάζει «τουριστικός προορισμός.»
Γι’ αυτό και τα χωριά του Πηλίου είναι ένα σπάνιο δώρο για τον επισκέπτη.
Γιατί παραμένουν αναλλοίωτα και αυθεντικά.
Παραμένουν χωριά.
Η ιστορία των Μηλεών είναι πολυτάραχη. Οι πρώτοι κάτοικοι λέγεται ότι έφυγαν κυνηγημένοι από το χωριό Μηλιές της Εύβοιας.
Ο φόβος των πειρατών τους οδήγησε στις δυσπρόσιτες πλαγιές του Πηλίου. Εδώ μετέφεραν εκτός από τη ζωή τους και το όνομα του χωριού τους. Τον 18ο αι. οι Μηλιές υπήρξαν η γενέτειρα τριών σπουδαίων ανδρών. Ο Άνθιμος Γαζής, ο Δανιήλ Φιλιππίδης και ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, σημαντικές προσωπικότητες του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, οραματίστηκαν ένα χωριό ελεύθερο και στις αρχές του 19ου αι. προχώρησαν στην ίδρυση Ανώτερης Σχολής που ονόμασαν «Ψυχής Άκος».
Το 1821 οι Μηλιές ήταν το πρώτο χωριό του Πηλίου που κήρυξε την Επανάσταση. Η σημαία της Επανάστασης που ύψωσε ο Άνθιμος Γαζής στην εκκλησία των Ταξιαρχών φυλάσσεται σήμερα στη βιβλιοθήκη του χωριού μαζί με δεκάδες άλλα ιστορικά κειμήλια.
Ανάμεσά τους μια φωτογραφία του 1903 με όλους τους κατοίκους του χωριού να ποζάρουν στην πλατεία, κοντά δυόμιση χιλιάδες, για να γιορτάσουν τα εγκαίνια της σιδηροδρομικής γραμμής.
Τις χαρούμενες μέρες όμως και πάλι διαδέχτηκε η ανασφάλεια, καθώς το 1943 το μεγαλύτερο μέρος του χωριού κάηκε από τους Γερμανούς ναζιστές.
Σήμερα, οι Μηλιές έχουν γίνει το καταφύγιο πολλών «celebrities» που αγόρασαν σπίτια στο χωριό και απολαμβάνουν τους χαλαρούς ρυθμούς της ζωής στο Πήλιο.
Το χωριό έχει να προσφέρει πολλά τόσο στον εφήμερο επισκέπτη όσο και σε αυτόν που διαμένει εδώ για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Η τοποθεσία είναι εξαιρετική αφού από ‘δώ όλα είναι γρήγορα προσβάσιμα: ο Βόλος, οι παραλίες του Ανατολικού Πηλίου, τα παραθαλάσσια γραφικά χωριά του Παγασητικού, τα μεγάλα κεφαλοχώρια του βουνού, τα μοναστήρια, τα περιπατητικά μονοπάτια.
Το αγαπημένο τρενάκι του Πηλίου, ο Μουτζούρης, τερματίζει στο σταθμό των Μηλεών και η διαδρομή είναι ειλικρινά καλύτερη απ’ ότι μπορεί κανείς να φανταστεί.
Γρήγορες εναλλαγές τοπίου, πετρόκτιστες τοξωτές γέφυρες, ελαιώνες, ήσυχες αμμουδιές, καταπράσινα φαράγγια, αγρότες που δουλεύουν στα χωράφια, σκοτεινά τούνελ, πελώριοι τοίχοι αντιστήριξης στις πλαγιές του βουνού, σπηλιές, πηλιορείτικα αρχοντικά. Ακόμη και ο ίδιος ο σιδηροδρομικός σταθμός είναι ένα αξιοθέατο με τη χειροκίνητη μηχανή αναστροφής του τρένου και το μισογκρεμισμένο νερόμυλο πιο δίπλα.
Η εκκλησία στην πλατεία του χωριού μαγεύει με τα μυστικά της αρχιτεκτονικής της και την αφηγηματικότητα των τοιχογραφιών της που σαν κεντρικό θέμα έχουν τη ματαιότητα του πλούτου και της εξουσίας. Βόλτες με άλογα στα καλντερίμια γύρω από το χωριό, περίπατοι πάνω στις σιδηροδρομικές γραμμές, rappelling στη μεταλλική γέφυρα του Εβαρίστο ντε Κίρικο και η διαρκής αναζήτηση της σπηλιάς του Κενταύρου Χείρωνα είναι μερικές μόνο από τις αγαπημένες ενασχολήσεις εκείνων που είχαν την τύχη να γνωρίσουν τις Μηλιές.
Ζαγορά
Είναι το μεγαλύτερο χωριό του Πηλίου που αναπτύχθηκε εμπορικά και πνευματικά τον 17ο και 18ο αι.
Οι μεταξοκαλλιέργειες και οι βιοτεχνίες υφασμάτων που δημιουργήθηκαν έδωσαν άνθηση στην περιοχή, με αποτέλεσμα οι Ζαγοριανοί να αναπτύξουν παράλληλα το θαλάσσιο εμπόριο μέσω του λιμανιού στο Χορευτό. Τα πολλά Αρχοντικά της Ζαγοράς μαρτυρούν την ακμή του παρελθόντος.
Σήμερα η γεωργία και ιδιαίτερα η παραγωγή μήλων και αχλαδιών τα οποία εξάγονται σε πολλά μέρη του κόσμου, αποτελούν τις βασικές ασχολίες των κατοίκων.
Η Ζαγορά κατά τον 18ο αι. υπήρξε το μεγαλύτερο πνευματικό κέντρο του Πηλίου. Κατά την επίσκεψή σας στη Ζαγορά θαυμάστε το σχολείο του Ρήγα (1777) ή “Ελληνομουσείο” όπως ονομάζεται που όπως είναι γνωστό, είναι το παλαιότερο σχολείο του Πηλίου.
Σ’ αυτό μαθήτευσαν ο Ρήγας Φερραίος, ο Άνθιμος Γαζής, ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, ο Καλλίνικος Λαπάτης (Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως) και πολλοί άλλοι.
Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε την περίφημη βιβλιοθήκη της Ζαγοράς με 15.000 παλαιά βιβλία.
Κι εδώ παρούσα η πηλιορείτικη αρχιτεκτονική με τα γνώριμα πλέον πλακόστρωτα καλντερίμια και τα αρχοντικά σε κάθε σας βήμα.
Στη Ζαγορά γεννήθηκαν πνευματικοί άντρες, και ευεργέτες όπως ο Αλέξανδρος Πάντος, ο Δημήτριος Κασαβέτης, ο Πατριάρχης Καλλίνικος, ο Ιωάννης Κορδάτος, ο ποιητής Δροσίνης και άλλοι.
Επισκεφθείτε τις εκκλησίες της Αγίας Παρασκευής (1803), του Αγίου Γεωργίου (1765) στην κεντρική πλατεία και της Αγίας Κυριακής (1740) με ξυλόγλυπτα τέμπλα και αγιογραφίες.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου ο Γυναικείος Συνεταιρισμός Ζαγοράς διοργανώνει τη “Γιορτή του Μήλου” που εξελίσσεται σε πανηγύρι με φαγητό και χορό.
Για μπάνιο θα πάτε στην υπέροχη αμμουδερή παραλία του Χορευτού, ή για πιο ησυχία στην παραλία των Αγίων Σαράντα.
Στην περιοχή λειτουργούν πολλά καταλύματα, εστιατόρια, μπαράκια και ταβέρνες με πηλιορείτικη κουζίνα.
Άγιος Γεώργιος
Αν το Πήλιο είχε βασιλιά, ο θρόνος του θα ήταν στον Άγιο Γεώργιο. Μεγαλόπρεπο χωριό που το χειμώνα στέφεται με το φεγγάρι που ανατέλλει ακριβώς πίσω του και το καλοκαίρι λιάζεται τεμπέλικα πάνω στην κορυφογραμμή απολαμβάνοντας το δροσερό αεράκι του βουνού.
Η δυτική πλευρά του χωριού ορίζεται από το επιβλητικό μοναστήρι των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Εδώ, οι μοναχές αγαπούν να συναναστρέφονται με κόσμο.
Η ζεστή τους φιλοξενία, τα κεράσματα καφέ και γλυκών, τα χειροποίητα προϊόντα που μπορεί κανείς να αγοράσει στην έκθεση, κάνουν τους ντόπιους να επισκέπτονται το μοναστήρι σε κάθε ευκαιρία και τα τουριστικά λεωφορεία να σχηματίζουν ουρές μπροστά στην αυλή του.
Η θέα και οι τοιχογραφίες του 15ου αιώνα στο παλιό καθολικό αποζημιώνουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.
Λίγο πιο πέρα από τη μονή, ένα παλιό αλώνι μετατράπηκε στη δεκαετία του 1990 σε υπαίθριο λιθόκτιστο θεατράκι.
Εδώ, τα καλοκαιρινά βράδια γεμίζουν από μουσικές και ολόγιομα φεγγάρια. Εμπειρία δυνατή που μένει αξέχαστη σε όποιον έχει την τύχη να τη ζήσει. Στα ανατολικά, το χωριό τερματίζει στη Ράχη, ένα «πελώριο πανεποπτικό μπαλκόνι» μέσα στα πεύκα, που κάποιες χρονιές λειτουργεί σαν καφέ-μπαρ και άλλοτε ως χώρος μουσικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Στη μέση του χωριού βρίσκεται η πλατεία με τις ταβέρνες και τα πλατάνια. Απέναντι ακριβώς στέκεται το Δημοτικό Μουσείο Γλύπτη Νικόλα.
Ο καλλιτέχνης που φιλοτέχνησε το χάλκινο ομοίωμα της Αργούς που κοσμεί την οδό Αργοναυτών στο λιμάνι του Βόλου, κατάγεται από τον Άγιο Γεώργιο και ευεργέτησε το χωριό με πολλούς τρόπους.
Πυργόσπιτα, πηλιορείτικα αρχοντικά, και νεοκλασικά σπίτια στολίζουν τα δρομάκια του χωριού. Κάποια από αυτά έχουν μετατραπεί σε καλαίσθητους ξενώνες καθένα με ιδιαίτερο ύφος και χαρακτήρα. Στις αρχές του 20ου αιώνα, αρκετοί Αγιωργίτες έφυγαν στα ξένα, έκαναν περιουσίες, επέστρεψαν και έχτισαν τις εξοχικές τους κατοικίες στο νεοκλασικό στυλ της εποχής. Εκείνη την περίοδο, ο Άγιος Γεώργιος θεωρούνταν το «Παρίσι του Πηλίου».
Σήμερα, το χωριό διατηρεί κάτι από τον παλιό ελιτίστικο αέρα του, ταυτόχρονα όμως παραμένει ανεπιτήδευτο και προσιτό. Ο Αϊγιώργης, όπως αποκαλούν το χωριό οι ντόπιοι, δεν χρειάζεται να βάλει τα δυνατά του για να εντυπωσιάσει. Όταν βρίσκεσαι εδώ, είναι σαν να περπατάς στον ουρανό.
Άγιος Δημήτριος
Πανέμορφο ορεινό χωριό χτισμένο σε 300μ. υψόμετρο, με μοναδική θέα πρός το Αιγαίο και σε απόσταση 62 χλμ από το Βόλο.
Λιθόστρωτα καλντερίμια προδιαθέτουν τον επισκέπτη για περιηγητικούς περιπάτους μέσα στο χωριό, με τα παλιά σπίτια, τα αρχοντικά και τις ανθοστόλιστες αυλές, που ιδιαίτερα την άνοιξη, μοσχοβολούν.
Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε τη σκεπαστή κρήνη “Ξηρόβρυση” (1899) και να δροσιστείτε με το τρεχούμενο νερό της.
Ιδιαίτερα αξιόλογες είναι οι εκκλησίες του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, του Αγίου Γεωργίου, και της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα που τιμάται με τριήμερο γλέντι στις 6 Αυγούστου.
Μην παραλείψετε να παρευρεθείτε στο λαϊκό πανηγύρι του Άϊ- Γιάννη του Θεολόγου στις 8 Μαϊου.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού διοργανώνονται πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Επισκεφθείτε επίσης το Λαογραφικό Μουσείο με πλούσια συλλογή παλαιών τοπικών αντικειμένων. Για μπάνιο απολαύστε τις υπέροχες παραλίες του Άϊ- Γιάννη, της Πλάκας, και του Παπά Νερό.
Αγριά
Οι καπετάνιοι των σούπερ γιωτ που τα καλοκαίρια αράζουν στα ανοιχτά του λιμανιού της λένε πως έχει πολύ φιλόξενα νερά.
Έτσι πρέπει να νιώθουν και οι αμέτρητοι αχινοί που φωλιάζουν στα ρηχά και τα δεκάδες καβουράκια που γυροβολάνε στα πεζούλια του λιμανιού της.
Η Αγριά, αν και παραθαλάσσια, έχει θέα σε τέσσερα βουνά: τον Καντήραγα με τα χειμωνιάτικα ηλιοβασιλέματα να τον στεφανώνουν, τη Γορίτσα που παίρνει τα σκήπτρα το καλοκαίρι με τον ήλιο που δύει να πηγαινοέρχεται βόλτες στην κορυφογραμμή της, την Όθρυ που τον χειμώνα ασπρίζει στις κορυφές της, και το ιερό Πήλιο που κατεβαίνει χαμηλά μέχρι την πλάτη της Αγριάς, εκεί που στριφογυρίζει ένας από τους μεγαλύτερους ελαιώνες του Πηλίου.
Στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, η Αγριά υπήρξε σημαντικό διαμετακομιστικό κέντρο.
Από τις λιθόκτιστες σκάλες της έφευγαν καράβια φορτωμένα με πηλιορείτικες ελιές και λάδι για το λιμάνι του Βόλου, τη Θεσσαλονίκη και την Κων/πολη.
Διέθετε μάλιστα ακόμη και τελωνείο που παρέμεινε σε χρήση μέχρι τη δεκαετία του ΄70.
Οι παλιές ελαιαποθήκες στέκονται ακόμη κατά μήκος της παραλίας και ξεχωρίζουν με το λιτό αρχιτεκτονικό σχέδιό τους.
Σήμερα όμως στεγάζουν καταστήματα, καφετέριες κι εστιατόρια, ενώ κάποιες στέκονται ακόμη δυστυχώς μισογκρεμισμένες.
Τη δεκαετία του 1970, τα πασίγνωστα σήμερα αναψυκτικά ΕΨΑ (Ελληνικά Ψυγεία Αγριάς) ήταν τοπική υπόθεση. Σπάνια τα έβρισκε κανείς εκτός Βόλου και ελάχιστοι στην Ελλάδα γνώριζαν την Αγριά.
Όμως τα τελευταία χρόνια, όπως η μικρή βιομηχανία έγινε παντού γνωστή, έτσι και η Αγριά από μικρό ψαροχώρι μετατράπηκε σε δημοφιλή τουριστικό προορισμό.
Επτά μόνο χιλιόμετρα ανατολικά του Βόλου, η Αγριά σήμερα προσελκύει επισκέπτες όλο το χρόνο, κυρίως Έλληνες από κάθε γωνιά της χώρας.
Αθηναίοι και Θεσσαλονικείς έρχονται για Σαββατο-κύριακο και έχουν την Αγριά ως βάση για τις αποδράσεις τους στο Πήλιο και το νυχτερινό Βόλο.
Αντίθετα, οι ξένοι ταξιδιώτες τη χρησιμοποιούν ως κέντρο ανεφοδιασμού μετρητών και τροφίμων, πριν αναχωρήσουν με το τροχοκινούμενο για κάποια απομακρυσμένη παραλία στο Ανατολικό Πήλιο.
Πολλοί Βολιώτες ονειρεύονται να γίνει η Αγριά το μέρος της μόνιμης κατοικίας τους.
Αρκετοί μάλιστα το έχουν καταφέρει και ο πληθυσμός της μικρής κωμόπολης πραγματικά διπλασιάστηκε μέσα σε λίγα χρόνια.
Εκείνοι οι Βολιώτες που δεν μπορούν να την κάνουν πατρίδα, την επισκέπτονται πάντως σχεδόν καθημερινά για τις καλοκαιρινές βραδινές εξόδους τους ή ένα γρήγορο μπάνιο στη θάλασσα.
Λαύκος
Αν ο Λαύκος ήταν νησί, θα ήταν σίγουρα η Ικαρία. Όπως στον καταπράσινο παράδεισο του Ανατολικού Αιγαίου, έτσι και εδώ οι κάτοικοι αγαπούν τη μουσική, το χορό, το καλό φαγητό και την ηρεμία, ζώντας χωρίς άγχος με φιλικούς γείτονες και επισκέπτες που εγκλιματίζονται γρήγορα σε έναν τόπο όπου ο χρόνος δεν έχει και τόση σημασία.
Καθαρό, φωτεινό και ήσυχο, το μικρό χωριουδάκι με την εντυπωσιακά μεγάλη πλατεία και το παράξενο αρσενικό όνομα απλώνεται τεμπέλικα σε μια χαμηλή κορυφογραμμή στο Νότιο Πήλιο.
Αυτοκίνητα δεν κυκλοφορούν μέσα στο χωριό. Έτσι τα στενά, πλακόστρωτα καλντερίμια είναι πάντα ήσυχα. Οι ήχοι του χωριού είναι απαλοί, φυσικοί, και συχνά νανουριστικοί – το θρόισμα των φύλλων από τα μεγάλα πλατάνια, το κελάηδισμα των πουλιών στις σκιερές φυλλωσιές, το τσούγκρισμα των πιάτων και των κατσαρολικών στις κουζίνες των σπιτιών, οι ανυπόμονες φωνές των παιδιών του χωριού.
Η θέα προς τον Παγασητικό ξεπροβάλλει εδώ και εκεί, πίσω από τα πηλιορείτικα αρχοντικά, τα χαμηλά παραδοσιακά αγροτόσπιτα, αλλά και τα αιγυπτιώτικα και νεοκλασικά κτίρια που στολίζουν τις γειτονιές του Λαύκου.
Πολλά απ’ αυτά έχουν αγοραστεί και ανακαινιστεί από βορειοευρωπαίους που περιμένουν πώς και πώς κάθε καλοκαίρι να επιστρέψουν στον δικό τους μικρό παράδεισο. Το χωριό γνωρίζει, σέβεται και αξιοποιεί την ιστορία του.
Οι πρώτοι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν εδώ τον 15ο αιώνα, για να αποφύγουν τους Οθωμανούς και τους πειρατές. Με τη σκληρή δουλειά και τη θέλησή τους να πετύχουν, γρήγορα το χωριό άνθισε.
Οι Λαυκιώτες ασχολήθηκαν με το εμπόριο, ήταν τεχνίτες και ναυτικοί ταξιδευτές.
Γι’ αυτό και σήμερα πολλά από τα παλιά σπίτια έχουν αρχιτεκτονικές επιρροές από τους μακρινούς τόπους που επισκέφτηκαν οι ντόπιοι στα ταξίδια τους.
Ο επισκέπτης σήμερα θα νιώσει την αγάπη των ντόπιων για το παρελθόν του χωριού και τον πηλιορείτικο πολιτισμό. Σε ένα χωριουδάκι τόσο δα και θα βρουν Μουσείο Ραδιοφώνου, Λαογραφικό Μουσείο, το παλιότερο ίσως καφενείο της Ελλάδας που λειτουργεί ασταμάτητα από το 1785, ακόμη και ένα παραδοσιακό αρτοποιείο που λειτουργεί σε ένα κτίριο κάπως παράταιρο που, όπως λένε, χτίστηκε με σχέδια του Εβαρίστο ντε Κίρικο και θυμίζει σιδηροδρομικό σταθμό μάλλον παρά φούρνο!
Σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά για να εξάψουν την περιέργεια των δυνητικών επισκεπτών ντόπιοι και ξένοι κάτοικοι προσφέρουν όλο το χρόνο μαθήματα βοτανολογίας, μελισσοκομίας, μαγειρικής και άλλα πολλά. Έτσι, αθόρυβα και προσεκτικά, ο Λαύκος βρήκε μια θέση όχι μόνο στον τουριστικό χάρτη του Πηλίου αλλά και στις καρδιές μας.
Βυζίτσα
Η Βυζίτσα είναι γυναικεία υπόθεση.
Από το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου και το καλαίσθητο κατάστημα «Μελένιο» πίσω από την πλατεία, μέχρι τις «Εσπερίδες» τον Γυναικείο Αγροτουριστικό Συνεταιρισμό του χωριού, η Βυζίτσα έχει άρωμα γυναίκας.
Το Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου ξαναζωντάνεψε τα τελευταία χρόνια ως γυναικείο κοινόβιο.
Αρχικά με δυο μοναχές, και τώρα με μια μόνο, η μονή είναι ανοιχτή για τον καθένα που επιθυμεί να την επισκεφτεί, να ξαποστάσει στην ήσυχη αυλίτσα της, να πιει ένα ποτήρι κρύο νερό και να γευτεί το λουκουμάκι που η φιλόξενη γερόντισσα έχει πάντα πρόχειρο.
Ξέρετε αλήθεια κάποιο άλλο χωριό, οπουδήποτε στην Ελλάδα, που να έχει δέκα βήματα από την πλατεία του ένα μοναστήρι;
Η στενή συνύπαρξη του κοσμικού με το θρησκευτικό στοιχείο στη Βυζίτσα ξαφνιάζει. Πρόκειται όμως για μια σχέση αρμονική που είναι ριζωμένη βαθιά στις συνειδήσεις των κατοίκων.
Αν αγαπάτε τα ντόπια προϊόντα, τότε αφήστε τα ψώνια σας γι’ αυτό το χωριό.
Στις Εσπερίδες θα βρείτε σπιτικές μαρμελάδες, ντόπια τσιτσίραβλα, τραχανά, τεράστια ποικιλία από γλυκά του κουταλιού με πρώτο και καλύτερο το ντόπιο φιρίκι, λικέρ φρούτων, χειροποίητες πίτες και πεντανόστιμα κουλουράκια-βουτήματα.
Κλείστε ραντεβού με τις γυναίκες του συνεταιρισμού για να σας διδάξουν την τέχνη της πηλιορείτικης πίτας ή ότι άλλο τραβάει η ψυχή σας ή κανονίστε να μαγειρέψουν εκείνες για την παρέα σας. Το γεύμα σερβίρεται στην όμορφη αυλή του καταστήματος αλλά εσείς θα νιώσετε ότι σας φιλοξενούν στο σπίτι τους. Στη Βυζίτσα, οι επισκέπτες έχουν τον πρώτο λόγο και η φιλοξενία μαζί με τον επαγγελματισμό είναι σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα.
Δεν θα πιάσετε, όμως, τον παλμό της Βυζίτσας στην πρώτη σας επίσκεψη. Το υπαίθριο μουσείο του Πηλίου, όπως αλλιώς είναι γνωστή η Βυζίτσα, με τα πιο όμορφα και καλοδιατηρημένα αρχοντικά στο βουνό, είναι ένα χωριό που θα χρειαστεί να επισκεφτείτε αρκετές φορές για να το γνωρίσετε πραγματικά. Λίγο αριστοκρατικό, σχεδόν μυστικιστικό και απόλυτα αυτάρεσκο, το ύφος του χωριού θα σας μπερδέψει αλλά η ασυναγώνιστη γοητεία του στο τέλος θα σας κερδίσει.
Χόρτο – Μηλίνα
Στο Νότιο Πήλιο, τα παραθυρόφυλλα των σπιτιών βάφονται μπλε. Έτσι δηλώνουν οι κάτοικοι τη στενή σχέση τους με τη θάλασσα.
Στο Χόρτο και τη Μηλίνα άλλωστε, πολλά νοικοκυριά είναι καπετανόσπιτα και η περιοχή έχει μακραίωνη παράδοση στη ναυπηγική και τους καραβοκύρηδες.
Στην αρχαιότητα υπήρχε εδώ η «αμφιλίμενος» Ολιζών, μια πόλη με δυο λιμάνια, ένα στον Παγασητικό, εκεί που σήμερα είναι η Μηλίνα (όρμος Βαλτούδι), και ένα στο Αιγαίο (Χοντρή Άμμος).
Η Ολιζών ήταν η πατρίδα του Φιλοκτήτη, για τον οποίο ο Σοφοκλής έγραψε μια από τις ωραιότερες τραγωδίες του.
Τα χρόνια της Ενετοκρατίας, το λιμάνι του νοτίου Πηλίου ήταν προορισμός για εμπορικά πλοία.
Το καταπράσινο τοπίο, οι απαλές κορυφογραμμές του βουνού και τα φιλόξενα νερά πρέπει να εντυπωσίασαν τους Ενετούς καθώς αποκαλούσαν την περιοχή «hortus» που στα λατινικά σημαίνει κήπος αλλά και επίγειος παράδεισος.
Η ονομασία αυτή διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας.
Σήμερα, το χωριουδάκι Χόρτο, όπως και ο παρά-δεισος, σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον καθένα: γαλήνια θάλασσα, πανέμορφα ηλιοβασιλέματα, καλλιτεχικές βραδιές στο Κοινωφελές Ίδρυμα Αγγελίνης – Χατζηνίκου, θαλάσσια σπορ.
Εδώ και χρόνια, το Χόρτο είναι αγαπημένος προορισμός διακοπών για τους Βρετανούς.
Είναι η δική τους γωνιά στο βουνό που τη μοιράζονται ισότιμα με τον πασίγνωστο πια Μπόρις Τζόνσον που επισκέπτεται το νότιο Πήλιο σε σταθερή βάση εδώ και χρόνια.
Το Leda Village Resort που καταλαμβάνει μια έκταση 30 στρεμμάτων κυριαρχεί στο μικροσκοπικό χωριό, αλλά η πηλιορείτικη αρχιτεκτονική του εναρμονίζεται με το περιβάλλον χωρίς να προκαλεί.
Η Μηλίνα παραμένει και σήμερα ένα χωριό ναυτικό. Στον όρμο Βαλτούδι, βάρκες, ψαροκάικα και ιστιοπλοϊκά σκορπίζονται στο θαλασσινό τοπίο.
Τα καλοκαίρια πολλά σκάφη φεύγουν από το Βαλτούδι για τουριστικές περιηγήσεις στη Σκιάθο, τη βόρεια Εύβοια και το ανατολικό Πήλιο.
Τους χειμώνες όμως, η Μηλίνα μετατρέπεται και πάλι σε ήσυχο ψαροχώρι.
Στο νότιο Πήλιο, το τοπίο είναι γαλήνιο και συνάμα πολύπλοκο.
Το νησάκι Αλατάς εμφανίζεται στα μάτια του ταξιδιώτη άλλοτε σαν χερσόνησος κι άλλοτε σαν νησί, ενώ ο ισθμός του νησιού μπερδεύει το τοπίο ακόμη περισσότερο. Μοναδικό κτίριο σήμερα πάνω στο νησί είναι το βυζαντινό μοναστήρι των Αγίων Σαράντα.
Για τον Αλατά γίνονται πολλές συζητήσεις τα τελευταία χρόνια σχετικά με την επικείμενη μεγάλη τουριστική επένδυση και για το αν θα δοθεί τελικά η άδεια για την κατασκευή και λειτουργία ξενοδοχειακής εγκατάστασης με 950 κλίνες.
Αν η επένδυση προχωρήσει, το νότιο Πήλιο θα αναδειχθεί σίγουρα σε κορυφαίο τουριστικό προορισμό στη χώρα με πολλά οικονομικά οφέλη για τους κατοίκους.
Το τοπίο όμως θα αλλάξει για πάντα.
Ίσως γι’αυτό οι κάτοικοι αντιδρούν.
Πραγματικά, από τα τρία-τέσσερα κατάλευκα σπιτάκια του 18ου αιώνα που έχουν χτιστεί σχεδόν πάνω στη θάλασσα, στη διπλανή παραλία της Τζάστενης, μέχρι τα σύγχρονα κτίρια που θα στεγάσουν 950 κλίνες στον Αλατά, το άλμα που επιχειρείται είναι σχεδόν ασύλληπτο.
Χωρίς άλλο, θα πρέπει να το ξανασκεφτούμε.
Οι προτάσεις μας για τον Βόλο και το Πήλιο:
ΜΠΡΑΪΤΟΝ – ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ
VINSANTO – WINE BAR / ITALIAN RESTAURANT
GRAPPA – BAR
ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ – ΦΟΥΑΓΙΕ
ΛΕΠΙ – ΤΣΙΠΟΥΡΑΔΙΚΟ
ΔΙΟΝΥΣΗΣ – ΤΣΙΠΟΥΡΑΔΙΚΟ
ΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ – ΟΥΖΕΡΙ / ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕΙΟ
Ο ΠΑΠΑΔΗΣ – ΟΥΖΕΡΙ
Η ΒΑΡΕΛΑ – ΨΗΣΤΑΡΙΑ
PLEASURES – CAFE
ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ – ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ
ΚΛΕΙΤΣΑ – ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ
ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΑΚΙ – ΤΑΒΕΡΝΑ – ΨΗΣΤΑΡΙΑ
ΤΟ ΣΑΛΚΙΜΙ – ΤΑΒΕΡΝΑ
ΖΟΥΜΠΕΡΟ – ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ
ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΛΟΓΑ – ΚΟΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΑ
ELA VOLOS – ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ
ARCHONTIKA KARAMARLIS – BOUTIQUE HOTEL
XENIA VOLOS CITY RESORT – ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ
