Συνέντευξη στον Διονύση Πολίτη
Ο πρόεδρος του Αmerican Hellenic Institute κύριος Γεώργιος Οικονόμου, μας μιλάει για τη πορεία του όλα αυτά τα χρόνια στο χώρο της δικηγορίας αλλά και για τη θητεία του ως Πρόεδρος του AHI, ως ειδικός στις διεθνείς σχέσεις μας παρουσιάζει την κατάσταση που έχει προκύψει μετά τη συμφωνία των Πρεσπών καθώς και τις ΕλληνοΤουρκικές σχέσεις.
Ξεκινώντας τη συνέντευξη θα θέλαμε να μας πείτε την πορεία σας στο χώρο της Δικηγορίας όλα αυτά τα χρόνια. Υπάρχουν στιγμές που σας έχουν χαράξει και θα θέλατε να τις μοιραστείτε με τους αναγνώστες μας; Είστε πρόεδρος του American Hellenic Institute στην Ελλάδα. Ποιες είναι οι δραστηριότητές του; Τι συμβολίζει το AHI για εσάς; Πώς είναι η σχέση σας με τον Nick Larigaki;
Έχω σπουδάσει νομικά στο Λονδίνο και έγινα Άγγλος δικηγόρος το 1965. Επέστρεψα στην Κύπρο το 1967. Αρχικώς εδικηγόρησα στην Αμμόχωστο μέχρι το 1974 όταν κατελήφθη η πόλη από τους Τούρκους και οι κάτοικοι την εγκατέλειψαν.
Στη συνέχεια ήμουν από τους ιδρυτές της δικηγορικής εταιρείας Χρύσης Δημητριάδης & Σία και ανέλαβα το γραφείο της εταιρείας στον Πειραιά.
Το 1994 έγινα Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω.
Το 2005, σύμφωνα με το καταστατικό της δικηγορικής εταιρείας συνταξιοδοτήθηκα και από την εταιρεία και από τον δικηγορικό σύλλογο Κύπρου, παρέμεινα όμως εν ενεργεία Δικηγόρος στην Αγγλία και στην Ελλάδα.
Την ίδια χρονιά άνοιξα Γραφείο στην Αθήνα με την επωνυμία Γ.Κ. Οικονόμου & Συνεργάτες Δικηγορική Εταιρεία, όπου εργάζομαι μέχρι σήμερα.
Στην Αμμόχωστο είχα ασχοληθεί με γενική Δικηγορία, στον Πειραιά ασχολήθηκα αρχικώς με την ναυτιλία, από νηολογήσεις μέχρι ναυλοσύμφωνα, χρηματοδοτήσεις, απαιτήσεις, κατασχέσεις, συμπράξεις καθώς και με ναυτιλιακές διαιτησίες στο Λονδίνο. Έχω συνεργαστεί με πολύ γνωστά δικηγορικά γραφεία κυρίως της Αγγλίας και έχω συμβουλεύσει μεγάλες ναυτιλιακές τράπεζες ανά την υφήλιο.
Με τον καιρό ο κύκλος των ασχολιών διευρύνθη και με νέα αντικείμενα όπως εμπορικό δίκαιο, χρηματοπιστωτικό, φορολογικό προγραμματισμό, συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, αστικές διαφορές, και μέσω συνεργατών, ποινικό. Έχω ταξιδεύσει σε όλο σχεδόν τον κόσμο για θέματα του αντικειμένου μου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ 2010 και 2015 είχα ασχοληθεί ως Πρόεδρος Διαιτητικού Δικαστηρίου με τις διαφορές μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και των Παραχωρησιούχων για τις κύριες εθνικές οδούς όπως π.χ. «ΘΕΡΜΑΪΚΗ ΟΔΟΣ Α.Ε», «ΜΩΡΕΑΣ Α.Ε.», «ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΣ ΑΙΓΑΙΟΥ Α.Ε.», «ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.»
Από το 2010 και μετά επροσπάθησα να βοηθήσω την Κύπρο να γίνει Κέντρο Επιλύσεως Διαφορών της ευρύτερης περιοχής, συνέταξα σχετικούς κανονισμούς προς χρήση από τα Επιμελητήρια Διαιτησίας τα οποία και ενεκρίθησαν από την Uncitral (Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για το Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο) που εδρεύει στην Αυστρία, διοργάνωνα δύο φορές τον χρόνο συνέδρια με ομιλητές διεθνείς προσωπικότητες και εβοήθησα στην σύνταξη της σχετικής Κυπριακής νομοθεσίας για διεθνείς διαιτησίες.
Στο παρελθόν αρθρογραφούσα σε εξειδικευμένα περιοδικά για διάφορα θέματα όπως για φορολογικούς παραδείσους, νηολόγια και νηολογήσεις πλοίων, θέματα διαιτησίας, ναυτιλίας, υδρογονανθράκων, ανταγωνισμού, Ευρωπαϊκού δικαίου και Χρηματιστηρίου.
Εκτός από εξειδικευμένα νομικά θέματα, αρθρογραφώ συστηματικά για τρέχοντα θέματα γενικού ενδιαφέροντος, κυρίως γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος σε διάφορες περιοδικές εκδόσεις και εφημερίδες στην Ελλάδα και στην Κύπρο και συγκεκριμένα στην εφημερίδα Φιλελεύθερος της Κύπρου, στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής στην Αθήνα, στην Πατρίδα του Πύργου Ηλείας, στην ελληνική έκδοση του Foreign Affairs, στο περιοδικό Maritime Intelligence και στην Εφημερίδα Maritime Economies.
Ασχολούμαι με το American Hellenic Institute από το 2000 όταν Πρόεδρος του παραρτήματος Ελλάδας ήταν ο μ. Κώστας Ιωάννου, ο οποίος εκ παραλλήλου ήταν και Πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου.
Είχα γνωρίσει τότε τον εμβληματικό Eugene Rossides, τον δημιουργό του ΑΗΙ, ο οποίος ενώ ήταν Υφυπουργός στην κυβέρνηση Nixon των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1969, και συνεταίρος σ’ ένα από τα top δικηγορικά Γραφεία, με την Εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο τα εγκατέλειψε όλα και αφοσιώθηκε στα δίκαια του Ελληνισμού.
Κατόρθωσε να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία λόγω παρανόμου χρήσεως κατά την εισβολή στην Κύπρο αμερικανικού οπλισμού, κυρώσεις που διατηρήθηκαν μέχρι το 1980 όταν ανέλαβε Πρόεδρος ο Jimmy Carter και ήρε τις κυρώσεις.
Έκτοτε ο Eugene και κατ’ επέκταση το ΑΗΙ αγωνίζεται υπέρ των δικαίων του Ελληνισμού με κύριο όπλο την νομότυπη χρήση της αμερικανικής νομοθεσίας.
Το έργο του Eugene και κατ’ επέκταση του ΑΗΙ έχει αναγνωρισθεί από την Ελληνική πολιτεία. Ο ίδιος έχει εκλεγεί αντεπιστέλλον μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας και το 2004 έχει τιμηθεί με το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ο Eugene είναι σήμερα πλήρης ημερών και την θέση του Πρόεδρου του ΑΗΙ κατέλαβε ο επί πολλά χρόνια συνεργάτης του Nick Larigakis.
Ο Nick απεδείχθη άξιος συνεχιστής του έργου του Eugene ως εκτελεστικός Πρόεδρος του ΑΗΙ. Είναι αεικίνητος και ενεργητικότατος, και δεν φείδεται κούρασης ή προσωπικής ταλαιπωρίας στην προσπάθεια να προωθήσει τους σκοπούς του ΑΗΙ.
Ο Nick ταξιδεύει συνεχώς σε όλη την Αμερική για να επισκέπτεται και να τονώνει τα παραρτήματα και να προωθεί τους σκοπούς του ΑΗΙ, έχει δημιουργήσει σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας με τις οργανώσεις της Αρμενικής κοινότητας και του Ισραήλ στην Αμερική, και συνετέλεσε τα μέγιστα στην ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ, οι οποίες συνεχώς αναβαθμίζουν τις σχέσεις τους σε όλους τους τομείς.
Το έργο που επιτελεί ο Nick είναι περισσότερο από σπουδαίο. Έχει καλλιεργήσει προσβάσεις στα κέντρα αποφάσεων του Πενταγώνου και του Υπουργείου Εξωτερικών, είναι βαθύς γνώστης της λειτουργίας του Κογκρέσου και της Γερουσίας και συμβουλεύει και βοηθά τους Έλληνες και Κύπριους αξιωματούχους που επισκέπτονται τις Ηνωμένες Πολιτείες επιχειρησιακά.
Είναι γνωστό ότι θεωρείστε ειδικός στις διεθνείς σχέσεις. Πώς βλέπετε την Συμφωνία των Πρεσπών;
Η Συμφωνία των Πρεσπών και άλλοι πονοκέφαλοι.
Στις 10 Ιουνίου 2018 εδημοσίευσε ένα ολοσέλιδο άρθρο μου ο Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής όπου επεσήμανα, από τότε, όλα όσα βρήκαμε (και θα βρούμε) μπροστά μας. Ένα πραγματικά άρτιο από όλες τις πλευρές δημοσίευμα.
Επεσήμανα ότι ήταν από τις περιπτώσεις που έπρεπε να αποφασίσει ο λαός δια δημοψηφίσματος για τον απλούστατο λόγο ότι το κείμενο της συμφωνίας είχε ολόκληρο δημοσιευθεί και ο κόσμος μπορούσε να ενημερωθεί για όλες τις λεπτομέρειες. Δεν ήταν όπως π.χ. το δημοψήφισμα για το Brexit που οι πολίτες αγόρασαν γουρούνι στο σακί – ούτε όπως το δημοψήφισμα του 2015 που οι Έλληνες εψήφισαν «όχι» στο σχέδιο του Eurogroup και αμέσως μετά ο κ. Τσίπρας (ευτυχώς) έσπευσε να το μετατρέψει σε «ναι». Ούτε ο ίδιος δεν ήξερε τι επρότεινε ούτε, βέβαια, και οι ψηφοφόροι τι εψήφιζαν.
Δυστυχώς τώρα είναι αργά για να ακυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών. Η μόνη ρεαλιστική αντιμετώπιση είναι όταν αρχίσουν διαπραγματεύσεις για να καταστεί η Βόρειος Μακεδονία μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, να μην εγκρίνει η Ελλάδα το άνοιγμα κεφαλαίων εφ’ όσον οι γείτονες ασχημονούν, για να αναγκαστούν να αποφεύγουν τις εξόφθαλμες παραβιάσεις ή να παρερμηνεύουν την Συμφωνία.
Τα διάφορα επιχειρήματα ότι δήθεν η Συμφωνία θα προσδέσει τα Σκόπια στο άρμα μας, ότι θα τους ελέγχουμε οικονομικά κλπ. είναι έωλα. Γιατί να μην τους ελέγχει η Τουρκία η οποία έχει ήδη βάλει πόδι στην χώρα; Ή η Βουλγαρία όπου κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι Σκοπιανοί επιλέγουν να αποκτήσουν το διαβατήριο της; Το δε worse case scenario, που δυστυχώς είναι υπαρκτός κίνδυνος, είναι η δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας, δηλ. συνομοσπονδία της Αλβανίας, Κοσσόβου, Αλβανικό κομμάτι «Άνω Μακεδονίας» και Σλαβομακεδονικό κομμάτι, που θα πιέζουν για να καταστεί η Μακεδονία μας μέρος της συνομοσπονδίας για να επεκταθούν στο Αιγαίο. Ακραίο σενάριο αλλά ο κίνδυνος αιωρείται.
Ένα άλλο σενάριο για τις εξελίξεις στην περιοχή μας που σχετίζεται με την σπουδή με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες σε συνδυασμό με την Γερμανία, εμεθόδευσαν την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, είναι η δεδηλωμένη πολιτική του Donald Trump να περιορίσει την στρατιωτική παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών ανά την υφήλιο αλλά κυρίως να αποσυρθεί από την Μέση Ανατολή. Λαμβανομένης υπ’ όψιν της στρατιωτικής δυνάμεως που διαθέτει η Τουρκία στο ΝΑΤΟ φαντάζει φυσικό να δώσουν οι ΗΠΑ (με τις ευλογίες της Γερμανίας, παραδοσιακού φίλου της Τουρκίας και μεγάλου εμπορικού της εταίρου) το δακτυλίδι του αντικαταστάτη τους στο ΝΑΤΟ στην Τουρκία, η οποία είναι η μόνη χώρα που είναι διατεθειμένη να εμπλέκεται σε πολεμικές περιπέτειες. Η Ελλάδα δυστυχώς έχει να πολεμήσει από τον πόλεμο της Κορέας, στην δε Κύπρο κατά την Τουρκική εισβολή, εκτός φωτεινών εξαιρέσεων, επέτρεψε στους Τούρκους να καταλάβουν την μισή Κύπρο κάνοντας περίπατο.
Πώς είναι, κατά τη γνώμη σας, οι σχέσεις Ελλάδος – Τουρκίας και τι βλέπετε για το μέλλον αυτών των σχέσεων; Τι αποκομίσατε από την επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία;
Η Τουρκία οσφραίνεται την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Αμερική με την βήμα προς βήμα υλοποίηση της απομονωτικής πολιτικής που προσπαθεί να εφαρμόσει ο Trump και ασφαλώς κοιτάζει να επωφεληθεί, τόσο στο θέμα των υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο και στην ΑΟΖ της Κύπρου όσο και στο Αιγαίο γενικότερα καθώς και στην Θράκη.
Ο Erdoğan εβολιδοσκόπησε την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα καθώς και την επιθυμία του Πρωθυπουργού και του πρώην Υπουργού των Εξωτερικών να αφήσουν το στίγμα τους στην εξωτερική πολιτική, στην καταστροφική για μας περσινή του επίσκεψη στην Ελλάδα. Εφέτος το σκηνικό επανελήφθη με την επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Τουρκία. Τόσο οι δηλώσεις του κ. Τσίπρα, όσο και η πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση των δύο αρχηγών, αλλά και η επίσκεψη στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης δεν προμηνύουν ευχάριστα για την χώρα μας. Είναι απορίας άξιον πως πέφτουμε στην παγίδα κάθε φορά. Ήδη ο Erdoğan μετατρέπει το θέμα του ανοίγματος της Θεολογικής Σχολής από διεθνές σε διμερές συνδυάζοντας το με απαράδεκτες απαιτήσεις για επαναλειτουργία τζαμιού στην Πλάκα και με την Μουφτεία στην Θράκη.
Εφ’ όσον η Τουρκία ακολουθεί την παραδοσιακή της πολιτική δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνονται συχνές επισκέψεις, ΜΟΕ και πολλά πάρε δώσε. Καταλήγουν εις βάρος μας. Ενδεικτικό είναι λίγες μόνο μέρες μετά την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Τουρκία και αμέσως μετά την συνάντηση των Υπουργών Αμύνης και της εξαγγελίας ΜΟΕ, η Τουρκία εξήγγειλε την μεγαλύτερη της ναυτική άσκηση όλων των εποχών.
Η στάση μας πρέπει να είναι αξιοπρεπής, σταθερή και σοβαρή. Μας βομβαρδίζουν καθημερινώς οι τηλεοράσεις με το τι είπε ο κάθε Τούρκος, τι έκανε ο Erdoğan, τι όπλα κατασκευάζει η Τουρκία, παρουσιάζουν οι τηλεοράσεις μας τουρκικές σειρές, ακόμη και το Survivor κατέληξε να είναι αντιπαράθεση Ελλάδος – Τουρκίας. Όλα αυτά λειτουργούν ως συνεχής προπαγάνδα εις βάρος μας η οποία διαβρώνει το ηθικό των Ελλήνων. Επί τέλους, ας βλέπουμε την Τουρκία σαν ένα υπολογίσημο γείτονα στον οποίο δεν θα επιτρέψουμε να μας τρομοκρατεί. Είναι δε καιρός η αιγιαλίτιδα ζώνη να έχει τα ίδιο εύρος με τα εναέρια σύνορα με όποιο κόστος αυτό συνεπάγεται.
Έχουμε αποξενωθεί από τις παραδοσιακές σχέσεις με την Ρωσσία, η οποία έχει πλησιάσει πολύ με την Τουρκία, κυρίως σε επίπεδο οικονομίας. Τα συμφέροντα μεταξύ των δύο χωρών είναι μεγάλα – ακόμη και αν η Τουρκία τελικά επιλέξει να προσδεθεί στο άρμα της Αμερικής, η Ρωσσο-Τουρκική σχέση θα παραμείνει ισχυρή. Προχωρεί η κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Akkuyu από την Ρωσσία, ίσως και η αγορά των πυραύλων S400, η κατασκευή αγωγού που θα προμηθεύει το 20% των αναγκών της Τουρκίας σε αέριο, ενώ το εμπόριο Ελλάδος – Ρωσσίας είναι ανεμικό. Δεν πρέπει όμως να ξεχνούμε ότι η Ρωσσία, ασχέτως αν το κάνει για δικούς της σκοπούς και σήμερα, υποστηρίζει την Κύπρο στα Ηνωμένα Έθνη, Ρώσσοι δε επιχειρηματίες χρησιμοποιούν την Κύπρο ως όχημα για τις επενδύσεις τους. Πέραν των 40.000 Ρώσσων, είναι κάτοικοι Λεμεσού απασχολούμενοι σε Ρωσσικές εξωχώριες επιχειρήσεις, έχουν δε επενδύσει σοβαρά κεφάλαια στην Κύπρο.
Για να μπορέσουμε να παρουσιάσουμε μια αξιόπιστη αντίδραση και αντίσταση στους κινδύνους που μας περιβάλλουν, πρέπει να είμαστε εις θέσιν, και να έχουμε την θέληση, σε περίπτωση εχθρικών κινήσεων να αντιδρούμε δυναμικά, πάντοτε εντός της νομιμότητος. Π.χ. στις αρπαγές των περιουσιών των Βορειοηπειρωτών να καταγγείλουμε το γεγονός στην Ευρώπη, να εμποδίσουμε την συνέχιση των συνομιλιών για ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέχρι να συμμορφωθεί με την νομιμότητα, και να λάβουμε αντίμετρα. Φιλοξενώντας πέραν του ενός εκατομμυρίου Αλβανούς στην Ελλάδα πολλά μπορεί να γίνουν. Ίσως ο περιορισμός των εμβασμάτων προς την Αλβανία να τους συνετίσει.
Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος σήμερα προέρχεται από την Τουρκία. Πρώτα κινδυνεύει άμεσα η Κύπρος, ιδίως τώρα που το κοίτασμα του οικοπέδου 10 φαίνεται φαίνεται ότι είναι χρυσοφόρο.
Το στρατηγικό (και μοιραίο) λάθος της Τουρκίας ήταν ότι δεν ασχολήθηκε μέχρι προσφάτως με την ΑΟΖ. Άφησε την Κύπρο ανενόχλητη να κηρύξει την ΑΟΖ της σε συμφωνία με τις άλλες γειτονικές της χώρες, και να αναπτύξει σχέσεις συνεργασίας μαζί τους προς αμοιβαίο όφελος την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Οι συμφωνίες αυτές δεν περιλαμβάνουν την Τουρκία, είναι δε απίθανο πλέον να συναινέσουν οι εμπλεκόμενες χώρες όπως το φυσικό αέριο και οι υδρογονάνθρακες να μεταφέρονται στην Τουρκία και από εκεί στην Ευρώπη. Αφ’ ενός μεν η Αίγυπτος και το Ισραήλ δεν θα δεχθούν την διευθέτηση αυτή αφ’ ετέρου και η Ευρώπη έχει καταλάβει ότι δεν μπορεί να είναι όμηρος της Τουρκίας, όπως είναι τώρα στο θέμα των προσφύγων. Οι διαδικασίες προχωρούν στην Ευρώπη για έγκριση του υποθαλάσσιου αγωγού που θα μεταφέρει το αέριο κατ’ ευθείαν στην Ευρώπη (τον αγωγό East Med).
Η Τουρκία οπωσδήποτε θα κοιτάξει να σφετερισθεί την ΑΟΖ της Κύπρου προβάλλοντας «τα δικαιώματα» του τουρκοκυπριακού κρατιδίου. Όμως, εκτός από την Τουρκία κανένα άλλο κράτος δεν αναγνωρίζει το κρατίδιο η δε ΑΟΖ ανήκει πάντοτε στο νόμιμο κράτος. Επομένως οι ενέργειες της Τουρκίας θα είναι ολωσδιόλου παράνομες. Είναι δε μέγα σφάλμα να διαλαλεί η κυπριακή Κυβέρνηση ότι το προϊόν των εξορύξεων ανήκει στους κατοίκους της Έλληνες και Τούρκους. Ανήκει στο κράτος της Κύπρου και από τα τυχόν έσοδα του θα αποζημιωθεί και το κυπριακό κράτος και οι Ελληνοκύπριοι που έχασαν τις περιουσίες τους. Άλλως θα απαιτεί η Τουρκία να της εξοφλήσουμε τα ποσά που δανείζει στο παράνομο κρατίδιο για να διατηρείται καθώς και να διατηρεί τους 40,000 στρατιώτες της στην βόρεια Κύπρο.
Εάν η Κύπρος και η Ελλάδα διατηρήσουν την σωστή στάση στο θέμα αυτό, πιστεύω ότι θα αναγκαστούν τόσο η Ευρώπη όσο και τα Ηνωμένα Έθνη να καταδικάσουν την Τουρκία εφ’ όσον υπάρξει παραβίαση. Εάν υπάρξει υποχώρηση της Κυπριακής κυβερνήσεως, έστω και κατόπιν πιέσεων των συμμάχων μας, θα είναι καταστροφή. Θα διαλυθεί κακήν κακώς το σκηνικό συμμαχίας που έχει αναπτυχθεί μεταξύ των κρατών της περιοχής. Και τόσο η Κύπρος όσο και η Ελλάδα θα χάσουν την στρατηγική τους σημασία που τόσο έχει αναβαθμισθεί λόγω των συμμαχιών που έχουν δημιουργηθεί και που ωφελούν όχι μόνο τον Ελληνισμό και την Ευρώπη αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Οι μεν Ηνωμένες Πολιτείες με την αξιοποίηση της Σούδας μπορεί με τον στόλο της που ελλιμενίζεται εκεί και με βάσεις στην Κύπρο, να ελέγχει ολόκληρη την Μέση Ανατολή. Το Ισραήλ αποκτά στρατηγικό βάθος και δεν είναι υποχρεωμένο να εκβιάζεται από την Τουρκία για την χρήση του εναέριου χώρου της για να εκπαιδεύει την αεροπορία της, η δε Αίγυπτος ωφελείται αφ’ ενός για την χρήση των εγκαταστάσεων της για την επεξεργασία και αποθήκευση των προϊόντων εξορύξεως της κυπριακής ΑΟΖ, αφ’ ετέρου δε γιατί η Τουρκία είναι εχθρική προς το καθεστώς αλ Σίσι και αμφισβητεί τα σημεία επαφής της ΑΟΖ της με την ΑΟΖ της Κύπρου και της Ελλάδος. Βεβαίως πρέπει όλοι να αποχαιρετήσουν την κατασκευή του αγωγού East Med, που θα ωφελήσει όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Αντ’ αυτών, από τυχόν διευθέτηση των διαφορών της Ελλάδος ή και Κύπρου με την Τουρκία θα ωφεληθεί μόνο η Τουρκία και κανείς άλλος.
