Υ Π Ε Υ Θ Υ Ν Ο Σ Α Φ Ι Ε Ρ Ω Μ Α Τ Ο Σ : Μ Α Ρ Κ Ο Σ Δ Α Ρ Δ Α Σ
Τι είναι αυτό που κάνει την Αίγινα μοναδική;
Είναι η απίστευτη εγγύτητά της με την Αθήνα, αφού παίρνεις το καράβι από τον Πειραιά και μέσα σε μια ώρα βρίσκεσαι σε ένα υπέροχο νησί;
Είναι η πλούσια ιστορία της που σε ταξιδεύει στο παρελθόν ολόκληρης της Ελλάδας;
Μήπως είναι το φως της, που έχει εμπνεύσει δεκάδες καλλιτέχνες μέσα στα χρόνια;
Ή τα γαλαζοπράσινα νερά της, σε κάποια σημεία τόσο απίθανα που δεν το φανταζόσουν για ένα νησί του Αργοσαρωνικού;
Είναι σίγουρα και το φιστίκι της, αλλά και οι τοπικές γεύσεις που θα απολαύσεις στις ψαροταβέρνες δίπλα στο κύμα.
Είναι όλα αυτά μαζί κι άλλα πολλά, απίθανα κρυμμένα μυστικά που κάνουν την Αίγινα μοναδική! Κάθε τόπος έχει φτάσει σε μια συγκεκριμένη κατάσταση στο σήμερα, εξαιτίας της ιστορίας του. Έτσι και η Αίγινα έζησε στιγμές στο παρελθόν που γράφτηκαν σε βιβλία, μεταφέρθηκαν από άνθρωπο σε άνθρωπο, βοήθησαν στη δημιουργία μουσείων και σημάδεψαν την ελληνική ιστορία.
Άραγε από πού μπορεί να πήρε το όνομά του το νησί;
Σύμφωνα με τη μυθολογία η «Αίγινα» ήταν η κόρη του Αισώπου, την οποία ερωτεύτηκε ο Δίας και την απήγαγε στο νησί Οινώνη, που αργότερα μετονομάστηκε σε Αίγινα. Από τη μυθολογία, περνάμε στα αρχαία χρόνια και πιο συγκεκριμένα στην αρχαϊκή εποχή. Το νησί αποκτά μεγάλη εμπορική και ναυτική δύναμη, βασισμένη στην εξαγωγή πήλινων αγγείων και αρωμάτων εγχώριας παραγωγής. Αξιοσημείωτο φυσικά είναι ότι τα πρώτα ασημένια νομίσματα στον ελλαδικό χώρο κόπηκαν από τους Αιγινήτες. Έντονη επίσης υπήρξε η συμμετοχή της Αίγινας στους Περσικούς πολέμους καθώς και στον Πελοποννησιακό.
Υπήρξε επίσης και η «φωλιά των πειρατών» κατά τον 12ο αιώνα, αφού έγινε ορμητήριο των πειρατών, κυρίως για τις επιθέσεις προς την Αττική. Δε δίστασαν να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους του νησιού και να αρπάξουν υλικά αγαθά, ζώα, ανθρώπους για σκλάβους ή για λύτρα και βεβαίως να σκοτώσουν πολλούς κατοίκους με βασανιστήρια ή ακρωτηριασμούς.
Βυζαντινή Εποχή
Την περίοδο της Βυζαντινής εποχής, υπήρξε έντονη όπως ήταν φυσικό η βαθιά πίστη στον Χριστό (ορθόδοξος χριστιανισμός). Ένα από τα σημαντικά γεγονότα που άφησε εκείνη η εποχή, είναι η δημιουργία του «Μυστρά της Αίγινας», δηλαδή πολλών μικρών εκκλησιών, μάλλον 365, εκ των οποίων οι 40 σώζονται μέχρι σήμερα στο λόφο απέναντι από τον Αγ. Νεκτάριο, στην περιοχή της Παλαιάς Χώρας.
Επανάσταση
Η επανάσταση του 1821 σημάδεψε την ιστορία του νησιού κυρίως σε δημογραφικό επίπεδο. Χιλιάδες κάτοικοι της Στερεάς Ελλάδας εγκαταστάθηκαν στο νησί στη διάρκεια του πολέμου, στον οποίο βέβαια συμμετείχαν και 400 Αιγινήτες. Μετά το τέλος του πολέμου, 1826-1827 η Ελληνική κυβέρνηση εγκαθίσταται στο νησί. Το 1828 η Αίγινα κηρύσσεται η 1η πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, ως το 1829 με κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια. Το νησί τότε διανύει μια από τις πιο δυναμικές του περιόδους. Με πρωτοβουλία του Καποδίστρια χτίζεται το Ορφανοτροφείο, το οποίο περιλάμβανε το αλληλοδιδακτικό σχολείο και το εθνικό τυπογραφείο. Αποφασίζει επίσης και τη δημιουργία αρχαιολογικού μουσείου καθώς και την ίδρυση της 1ης βιβλιοθήκης της χώρας, η οποία στεγαζόταν στο Κυβερνείο.
Με τους πρόσφυγες που είχαν εγκατασταθεί κατά τη διάρκεια της επανάστασης και όσους εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο νησί επί κυβερνείας Καποδίστρια, το νησί έφτασε τους 40.000 κατοίκους. Οι αριθμοί αυτοί δεν κράτησαν για πολύ. Μετά το 1829, που η Αίγινα δεν αποτελούσε πια πρωτεύουσα της Ελλάδος, ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 50%.
Ο πληθυσμός της Αίγινας βέβαια αυξήθηκε ξανά, αυτή τη φορά από πρόσφυγες Έλληνες που ζούσαν στη Μ. Ασία και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής αλλά και αργότερα, αφού πια είχαν χάσει τα πάντα.
Νεότερα Χρόνια
Το 1936, τη χρονιά που ο Ιωάννης Μεταξάς κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα και επέβαλε το δικτατορικό καθεστώς, δημιουργήθηκαν στο νησί δύο από τα πέντε «Ναυτικά Οχυρά Σαρωνικού», στις περιοχές του Τούρλου και της Πέρδικας. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Αίγινα δέχτηκε βομβαρδισμούς από γερμανικά στρατεύματα (Απρίλιος 1941).
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου το νησί όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα άρχισε να μπαίνει σε ρυθμούς ομαλής και ήρεμης ζωής, με κύριες ασχολίες την αλιεία, τη φροντίδα και το μάζεμα των φιστικιών.
Η Αίγινα είναι ένα νησί γεμάτο με ιδιαίτερα και όμορφα σημεία, τόσο ιστορικής όσο και φυσικής σημασίας. Ένας πολιτιστικός θησαυρός. Μπορείτε να βρείτε πολλά από αυτά σε διάφορα σημεία στο νησί.
Την πόλη της Αίγινας συνθέτουν τα εξής χαρακτηριστικά: Νεοκλασική αρχιτεκτονική, Καποδιστριακά κτίρια, κατοικίες επιφανών ανθρώπων του χθες και του σήμερα, μουσεία, μνημεία, εστιατόρια, ταβέρνες, καφετέριες και μπαρ, πολύ καλλιτεχνικά και εναλλακτικά μαγαζιά για τα ψώνια σας και φυσικά μια υπέροχη παραλιακή περατζάδα.
Σημειώστε ακόμα πως μόλις κατέβετε από το καράβι θα σας περιμένουν άλογα και άμαξες, αν θέλετε να κάνετε μια γύρα την παραλία με αυτόν τον τρόπο. Σε κάποιους φαίνεται λίγο κλισέ αυτή η δραστηριότητα σε κάποιους ενδιαφέρουσα και vintage. Πάνω στην άμαξα θα πάρετε μια ακόμα πιο ισχυρή αίσθηση ότι η πόλη της Αίγινας είναι ένα πραγματικά εικαστικό στολίδι.
Μια από τις πρώτες εικόνες που θα αντικρίσετε στο λιμάνι είναι το βυζαντινό εκκλησάκι του Άη Νικόλα, ένα μικρό, κατάλευκο, λιτό κτίσμα.
Είναι ένας από τους παλαιότερους ναούς του νησιού καθώς αναφορές για την ύπαρξη του υπάρχουν από το 1673. Η παράδοση θέλει να είναι σχεδιασμένο και φτιαγμένο από Παριανούς μαστόρους. Κάποτε, οι Αιγινιώτες ψαράδες, πριν βγουν το ξημέρωμα για δουλειά, στέκονταν στην κουβέρτα του ναού και προσεύχονταν στον Άγιο των ναυτικών να τους βοηθήσει στις φουρτούνες αλλά και στις ψαριές. Στα αριστερά του λιμανιού θα δείτε την κορυφή ενός χαμηλού λόφου και πάνω του να ξεχωρίζει τη μονή στήλη της Κολώνας, ένα απομεινάρι από τον πρώτο οικισμό του νησιού στη Νεολιθική Εποχή. Απαραίτητη στάση στην πόλη είναι η παλιά ψαραγορά, μια πραγματικά καλτ εικόνα, απόλυτα αυθεντική. Λειτουργεί εδώ και 70 χρόνια και τα καφάσια της σπαρταρούν με φρέσκα ψάρια, ενώ ολόγυρα, μέσα στη στοά της αγοράς Αιγινιώτες και επισκέπτες απολαμβάνουν τσίπουρα και μεζεδάκια. Μάλιστα, σε κάποια από αυτά, μπορείτε να ζητήσετε να σας ψήσουν τα ψαράκια που θα έχετε επιλέξει επί τόπου από την ψαραγορά.
Το Εϋνάρδειο ίδρυμα βρίσκεται στην πόλη της Αίγινας. Μόλις μερικά λεπτά από το κεντρικό λιμάνι της Αίγινας, το Εϋνάρδειο αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα ιστορικό σημείο τόσο για την Αίγινα, όσο και για όλη την Ελλάδα.
Την περίοδο που η Αίγινα, διετέλεσε την πρώτη πρωτεύουσα του σύγχρονου ελληνικού κράτους, ο τότε Κυβερνήτης, Ιωάννης Καποδίστριας, στέγασε στο Εϋνάρδειο την πρώτη σχολή για τους εκπαιδευτικούς όλης της χώρας. Μια απόφαση σταθμός για το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και για την Ελλάδα συνολικά.
Το Εϋνάρδειο Διδασκαλείο χτίστηκε το 1830 σε σχέδια των αρχιτεκτόνων Σ. Κλεάνθη και E. Schaubert με χρήματα που προσέφερε κυρίως ο Ελβετός τραπεζίτης Φιλέλληνας Γ. Εϋνάρδος, φίλος του Κυβερνήτη , και Φιλελληνικές οργανώσεις της Ελβετίας.
Σε μια ιστορική γωνιά του νησιού είναι μαζεμένο ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Το Εϋνάρδειο Ίδρυμα και τα υπόλοιπα Καποδιστριακά Κτήρια αποτελούν σημείο αναφοράς στην Αίγινα.
Το Εϋνάρδειο Ίδρυμα βρίσκεται στην πόλη της Αίγινας. Είναι εύκολα προσβάσιμο με τα πόδια από το κεντρικό λιμάνι της Αίγινας, αλλά κι από όλα τα υπόλοιπα αξιοθέατα της πόλης.
Το Κτήριο απέχει μόλις μερικά λεπτά από την αφετηρία των ταξί και τον κεντρικό σταθμό του ΚΤΕΛ Αίγινας.
Το Ορφανοτροφείο είναι γνωστό και ως Φυλακές Αίγινας.
Το Ορφανοτροφείο, ίσως το πιο γνωστό Καποδιστριακό Κτήριο, ήταν το πρώτο μεγάλο δημόσιο Κτήριο και έπαιξε εξαιρετικά σημαντικό στην ιστορία της Ελλάδας. Δημιουργήθηκε με βάση τα σχέδια και την επίβλεψη του Αρχιτέκτονα Θεόδωρου Βαλιάνου, και ακόμα και σήμερα στέκει επιβλητικό στην άκρη της πόλης. Η κατασκευή του κτιρίου ξεκίνησε περίπου την άνοιξη του 1828 και ολοκληρώθηκε έναν χρόνο αργότερα. Αρχικά ο σκοπός της δημιουργίας του κτηρίου ήταν να στεγάσει και να περιθάλψει τα ορφανά του απελευθερωτικού αγώνα. Παράλληλα λειτούργησε και σαν αλληλοδιδακτικό σχολείο, αφού σε αυτό λειτουργούσαν επαγγελματικά εργαστήρια ραπτικής, ξυλουργικής , ωρολογοποιίας, βιβλιοδετικής, υποδηματοποιίας , τυπογραφίας κλπ. Στον ίδιο χώρο στεγάστηκαν για ένα διάστημα η πρώτη Εθνική Βιβλιοθήκη, το Εθνικό Τυπογραφείο, το πρώτο Αρχαιολογικό Μουσείο με Διευθυντή τον Ανδρέα Μουστοξύδη Κερκυραίο λόγιο , η πρώτη Νομισματική Συλλογή, Ωδείο κλπ.
Αργότερα το Ορφανοτροφείο λειτούργησε σαν Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, λοιμοκαθαρτήριο, ψυχιατρείο αλλά και ως φυλακή υψίστης ασφαλείας για ποινικούς και πολιτικούς καταδίκους.
Ένα κτήριο που αποτέλεσε σημαντικός χώρος για τη σύγχρονη Ελλάδα.
Το σπίτι του Καζαντζάκη στην Αίγινα είναι σίγουρα ένα από τα σημεία που έχουν ιδιαίτερη σημασία για το νησί, μιας και η ιστορία του Νίκου Καζαντζάκη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτόν το τόπο.
Η πρώτη εγκατάσταση στην Αίγινα έγινε το 1927, όπου και ολοκλήρωσε το έργο του ‘Οδύσσεια’.
Η δεύτερη εγκατάσταση στο νησί έγινε το 1936, όταν ολοκληρώθηκε και η κατασκευή του σπιτιού του στην παραθαλάσσια περιοχή του Λιβαδιού Αίγινας.
Η Αίγινα έγινε η μόνιμη κατοικία του μέχρι το 1944 όπου και μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Με εξαίρεση μερικά μικρά διαστήματα δεν γύρισε ποτέ στην Αίγινα. Η περιοχή Λιβάδι, όπου και βρίσκεται το σπίτι του Καζαντζάκη, βρίσκεται επί της παραλιακής οδού Αίγινα – Σουβάλα και είναι πολύ κοντά στο Λιμάνι της Αίγινας. Το σπίτι σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Βασίλη Δούρα.
Σε ένα από τα σχέδια του αρχιτέκτονα ο Ν. Καζαντζάκης, ονόμασε το σπίτι ‘Κουκούλι’. Το ‘Κουκούλι’ αποτέλεσε για το ζεύγος Καζαντζάκη, βασική έδρα, όπου φιλοξενήθηκαν σημαντικές προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών της εποχής. Ένα σημαντικό πολιτιστικό αξιοθέατο στο νησί της Αίγινας και όχι μόνο.
Ένα από τα πιο εμβληματικά αξιοθέατα του νησιού της Αίγινας είναι σίγουρα ο Πύργος του Μαρκέλλου. Βρίσκεται μέσα στην πόλη, και με το επιβλητικό κόκκινο χρώμα αλλά και την Πελοποννησιακού τύπου κατασκευή του εντυπωσιάζει τους επισκέπτες.
Ο Πύργος του Μαρκέλλου χτίστηκε περίπου το 1802, και αποτελεί ιστορικό σύμβολο για το νησί. Το 1826 εγκαταστάθηκε εκεί η Αντικυβερνητική Επιτροπή όταν η πρώτη Κυβέρνηση της νεότερης Ελλάδας μεταφέρθηκε στην Αίγινα. Παράλληλα στον Πύργο στεγάστηκε για ένα διάστημα και το ταμείο του Ελληνικού Κράτους.
Η τοποθεσία και η χρήση του ήταν στρατηγική καθώς στον Πύργο του Μαρκέλλου βρέθηκαν σημαντικά πρόσωπα της κρίσιμης εποχής της ανασύστασης της νεότερης Ελλάδας. Ο Πύργος πήρε το όνομα του από το βουλευτή Σπύρο Μάρκελλο.
Στη σημερινή εποχή, ο χώρος φιλοξενεί πολύ συχνά πολιτιστικές εκδηλώσεις και εκθέσεις καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος.
Επίσης, χρησιμοποιείται για τη φιλοξενία εκθέσεων ζωγραφικής, γλυπτικής , φωτογραφίας και άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Η πρόσβαση στο σημείο είναι εύκολη, μιας και είναι πολύ κοντά στην πιο εμπορική οδό του νησιού.
Το Κυβερνείο, ένα κτήριο που αρχικά άνηκε στον Αρχιμανδρίτη Γρηγόριο Μοίρα, παραχωρήθηκε στον Ιωάννη Καποδίστρια για να στεγάσει την πρώτη Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας. Για τον σκοπό αυτό ο Θεόδωρος Βαλιάνος ανέλαβε να επισκευάσει και να διαμορφώσει το κτίριο.
Παράλληλα, το Κυβερνείο λειτούργησε και ως κατοικία του Ιωάννη Καποδίστρια στην Αίγινα. Το Κυβερνείο είναι ένα λιτό διώροφο πετρόκτιστο κτίριο, με ξύλινη κεραμοσκεπή, το οποίο βρίσκεται κοντά στον μητροπολιτικό ναό της Αίγινας, στο κέντρο της πόλης. Αποτελεί ένα σημαντικότατο κτίριο για τη νεότερη ελληνική ιστορία, καθώς στέγασε την πρώτη κυβέρνηση της ελεύθερης Ελλάδας και ταυτόχρονα αποτέλεσε τη λιτή κατοικία του πρώτου κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια. Στον πρώτο όροφο, το πρώτο δωμάτιο ήταν το γραφείο και στη συνέχεια η κατοικία του Κυβερνήτη, ενώ στο ισόγειο στεγάστηκαν οι κυβερνητικές υπηρεσίες. Μετά την αποχώρηση του Κυβερνήτη για το Ναύπλιο το 1829, το κτήριο έγινε άσυλο για τους πρόσφυγες της Κρητικής Επανάστασης, σχολείο θηλέων, Γυμνάσιο σχολείο, Διοικητήριο κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τέλος ξανά σχολείο.
Στο ισόγειο υπάρχει και η Δημοτική Βιβλιοθήκη της Αίγινας που είναι ανοιχτή στο κοινό.
Το κτίριο του Δημοτικού Θεάτρου βρίσκεται κι αυτό στο κέντρο της πόλης, στην ίδια ευθεία με το Εϋνάρδειο Διδασκαλείο και πλησίον του Ναού της Μητροπόλεως. Ένα νεοκλασικό κτήριο στην καρδιά της πόλης της Αίγινας. Ένα πολιτιστικό κέντρο όπου εκεί οργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις συλλόγων, ιδιωτικών φορέων και της δημοτικής αρχής. Μαρτυρίες λένε, ότι προϋπήρχε της Καποδιστριακής εποχής, αλλά τη χρήση του δεν τη γνωρίζουμε ακριβώς. Το 1828 επισκευάζεται αρχικά από τον Αρχιτέκτονα Θεόδωρο Βαλιάνο και αργότερα από τούς Στ. Κλεάνθη και E.Schaubert, και χρησιμοποιείται ως αλληλοδιδακτικό Σχολείο και στη συνέχεια ως προκαταρκτικό Σχολείο που προετοίμαζε τους μαθητές που είχαν σκοπό να παρακολουθήσουν σπουδές στο ανώτερο Κεντρικό Σχολείο (Εϋνάρδειο). Σήμερα χρησιμοποιείται ως Δημοτικό Θέατρο και για πολιτιστικές εκδηλώσεις του νησιού.
Το Θέατρο της Αίγινας, είναι ένα ακόμα εμβληματικό κτήριο στο νησί. Πολιτιστική κληρονομιά της δράσης του Ιωάννη Καποδίστρια στην προσπάθειά του για αναδόμηση του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Το έργο άνηκε στην οικογένεια των Καποδιστριακών Κτηρίων, που αποτέλεσαν την κεντρική δομή των ελληνικών κυβερνητικών κτηρίων μετά την επανάσταση του 1821.
Ο Ναός της Αφαίας, είναι σίγουρα ένα από τα πιο επιβλητικά αξιοθέατα στο νησί! Διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση και παραμένει επιβλητικός στο λόφο που χτίστηκε, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο αρχαιολογικός χώρος της Αφαίας είναι πόλος έλξης τόσο για τους Έλληνες, όσο και για τους ξένους επισκέπτες απ’ όλο το κόσμο. Και δεν είναι τυχαίο.
Η στρατηγική θέση του Ναού και η εντυπωσιακή αρχιτεκτονική του, δεν γίνεται να μην περάσουν απαρατήρητα. Αξίζει να βρεθείς εκεί για μια φορά στη ζωή σου και να απολαύσεις τη μοναδική θεά. Ο ναός βρίσκεται σε μια μοναδική τοποθεσία, στο λόφο ενός πευκο-κρατούμενου βουνού.
O Αρχαιολογικός χώρος παραμένει ανοικτά καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Το ωράριο είναι: 10:00-17:30.
Πως να πάω στον ναό; Ακολουθήστε τον δρόμο Αίγινας-Αγίας Μαρίνας. Περάστε το Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου και τον οικισμό Μεσαγρός και βρείτε τον ναό λίγο πριν την Αγία Μαρίνα. Χωμένος ανάμεσα στα έντονα πεύκα και με θέα όλο τον Αργοσαρωνικό. Μπορείτε να φτάσετε στον ναό με ταξί, λεωφορείο και αυτοκίνητο από την πόλη. Από την Αγία Μαρίνα μπορείτε να πάτε και με ποδήλατο ή με ευνοϊκές συνθήκες και με τα πόδια.
Μοναστήρι Άγιου Νεκτάριου. Αναμφίβολα ένα από τα κορυφαία αξιοθέατα του νησιού. Το συγκεκριμένο μοναστήρι θεωρείται θαυματουργό καθώς ο Άγιος Νεκτάριος (1846-1920) είναι ένας σύγχρονος άγιος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο οποίος πιστεύεται ότι πραγματοποίησε θαύματα ενώ βρισκόταν ακόμα εν ζωή. Το μοναστήρι είναι από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας, αλλά και μία από τις μεγαλύτερες ορθόδοξες εκκλησίες των Βαλκανίων. Ξεκίνησε να λειτουργεί (επαναλειτουργεί για την ακρίβεια) από τον ίδιο τον Άγιο Νεκτάριο όταν έψαχνε έναν τόπο να στεγάσει ένα μοναστήρι για το τέλος της ζωής του. Μαζί με τέσσερις μοναχές οι οποίες επιθυμούσαν να μονάσουν υπό την πνευματική καθοδήγησή του, ο Άγιος Νεκτάριος βρήκε ένα παλιό εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στη θέση Ξάντος. Έτσι, το μοναστήρι επαναλειτούργησε το 1904. Τη σημερινή μορφή του, την απέκτησε το χρονικό διάστημα 1973- 1994, με τους ντόπιους να χτίζουν πάνω στα ερείπια ενός βυζαντινού μοναστηριού. Στις μέρες μας κατοικούν στο μοναστήρι 14 μοναχές. Αν πραγματοποιήσετε το ταξίδι στην Αίγινα, επισκεφθείτε το.
Το Ελλάνιο Όρος είναι ένα αξιοθέατο που παρότι δεν είναι τόσο εύκολα προσβάσιμο όσο άλλα αξιοθέατα της Αίγινας, είναι από αυτά που αξίζουν πραγματικά τον κόπο. Με ύψος 532 μέτρα, το Ελλάνιο Όρος ή απλά Όρος Αίγινας, είναι η ψηλότερη κορυφή της Αίγινας. Και φυσικά αυτή η κορυφή είναι συνδεδεμένη με το εκκλησάκι που βρίσκεται εκεί, το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία (Ανάληψης).
Πως μπορείς να φτάσεις εκεί; Αρχικά πρέπει να ακολουθήσεις το δρόμο που οδηγεί στο χωριό Τζίκηδες, και μετά αφού έχεις προετοιμαστεί καλά, ακολουθείς το μονοπάτι που θα σε οδηγήσει στην κορυφή. Αυτή η διαδρομή είναι ιδανική για ορεινή ανάβαση. Τι κάνει αυτό το “δύσκολο” αξιοθέατο τόσο μοναδικό; Μα φυσικά η καταπληκτική θέα από την κορυφή. Αν φτάσεις στην κορυφή, σίγουρα θα θαυμάσεις το νησί της Μονής, το Αγκίστρι, την Πέρδικα, αλλά και την πόλη της Αίγινας από ψηλά.
Το να δεις το ηλιοβασίλεμα από την κορυφή του Όρους θεωρείται μια από τις καλύτερες φυσικές εμπειρίες σε όλο τον Αργοσαρωνικό.
Η ονομασία του Όρους προέρχεται από τον αρχαιολογικό χώρο του Ελλάνιου Δία που βρίσκεται εκεί. Στο σημείο υπάρχει κι ένας αρχαίος βωμός που ήταν αφιερωμένος στον Δία. Η περιοχή στην αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν από τους ντόπιους και ως καταφύγιο όταν δέχονταν επίθεση από πειρατές. Δεν είναι τυχαίο που η Παλιαχώρα Αίγινας είναι γνωστή και ως ο ‘Μυστράς της Αίγινας’. Η Παλιαχώρα χτίστηκε περίπου το 896 μ.Χ. από τους νησιώτες και αποτέλεσε το καταφύγιο των κατοίκων από τους πειρατές. Ο παλιός οικισμός, που ήταν η μεσαιωνική πρωτεύουσα του νησιού, καταστράφηκε δύο φορές, μία από το διαβόητο πειρατή Βαρβαρόσσα το 1537 μ.Χ, και τη δεύτερη φορά από τους Βενετούς. Παρά τα δύο σημαντικά πλήγματα που υπέστη, παρέμειναν κάποιες από τις 365 εκκλησίες που είχαν χτιστεί στο λόφο – μια για κάθε μέρα του χρόνου. Η τοποθεσία του παλιού οικισμού είναι ιδανική για να την επισκεφθείς, ακόμα και αν ταξιδεύεις μόνο για μια μέρα στο νησί.
Η Παλιαχώρα βρίσκεται στο λόφο απέναντι από το ναό του Αγίου Νεκταρίου, και είναι ιδανική για έναν περίπατο στη φύση, ενώ ταυτόχρονα έχει και αρχαιολογικό ενδιαφέρον.
Πως όμως φτάνει κανείς στην Παλιαχώρα; Αν ακολουθήσει το δρόμο από την πόλη της Αίγινας για τον Άγιο Νεκτάριο, σίγουρα θα βρει την Παλιαχώρα. Λίγο μετά το ναό του Αγίου, στην ανηφόρα που οδηγεί στο εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού, είναι το σημείο που ξεκινά η ανάβαση.
Υπάρχει και συγκοινωνία για την Παλιαχώρα, μιας και το ΚΤΕΛ Αίγινας έχει καθημερινά δρομολόγια προς το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου. Επίσης μπορείς να επιλέξεις και μετακίνηση με ταξί, μιας και είναι πολύ διαδεδομένη η διαδρομή Αίγινα – Άγιος Νεκτάριος.
Ο Αρχαίος Ελαιώνας, είναι ένα φυσικό αξιοθέατο για την Αίγινα. Η απόσταση από το λιμάνι της Αίγινας είναι περίπου 8 χιλιόμετρα. Μια πανέμορφη τοποθεσία, στους πρόποδες του Όρους της Αίγινας.
Ο αρχαίος Ελαιώνας είναι ουσιαστικά ένας αρχαίος οικισμός. Για τον λόγο αυτό, στην περιοχή υπάρχουν πολλά ερείπια από σπίτια και κατοικίες. Φυσικά στην περιοχή, υπάρχουν μέχρι και σήμερα οι αιωνόβιες ελιές, ηλικίας πάνω από 400 χρονών. Μερικοί κορμοί από τις ελιές φτάνουν μέχρι και τα 10 μέτρα περίμετρο. Θυμίζουν πολύ σκηνικό αρχαίας τραγωδίας και η περιοχή έχει μια άγρια ομορφιά.
Ελαιώνας Μονοπάτι
Το μονοπάτι για τον Αρχαίο Ελαιώνα, είναι μέτριας δυσκολίας, 6 χιλιομέτρων και θέλει περίπου 3 ώρες για να ολοκληρωθεί. Βρεθείτε στις περιοχές Μαραθώνας, Αιγινήτισσα, Παχειά Ράχη για να φτάσετε στον Αρχαίο Ελαιώνα. Μπορείτε να δείτε αναλυτικές πληροφορίες για το μονοπάτι του Ελαιώνα από το επίσημο ιστότοπο των Ενεργών Πολιτών Αίγινας. Ένα σπάνιο φυσικό αξιοθέατο στην καρδιά του νησιού της Αίγινας, στην πεδιάδα και δίπλα στις αιωνόβιες ελιές βρίσκεται και το ξωκλήσι της Αγίας Τριάδας. Φυσικά το καλοκαίρι, είναι καλύτερο να επισκεφθείτε την περιοχή νωρίς το πρωί. Η περιοχή αποτελεί και ένα τεράστιο φωτογραφικό concept.
Δοκίμασε θαλασσινά, στα καλύτερά τους
Στην Αίγινα μπορείς να γευτείς την τοπική και ελληνική κουζίνα στις ταβέρνες του νησιού δίπλα στο κύμα, αλλά κυρίως νόστιμες θαλασσινές γεύσεις συνοδευμένες από ντόπιο Ροδίτη και ελληνικά κρασιά. Αξίζει να δοκιμάσεις ολόγλυκες κατσούλες, ψαράκια που βρίσκεις αποκλειστικά στον Αργοσαρωνικό.
Παραλίες για όλα τα γούστα στην Αίγινα
Στην Αίγινα θα βρεις παραλίες για κάθε προτίμηση!
Οργανωμένες ή όχι, με φαγητό και ανέσεις ή μοναξιά και άγριο τοπίο, άμμο ή βράχια, μπορείς να βρεις ότι ψάχνεις.
Αν οι βουτιές είναι το δυνατό σου σημείο, βούτηξε από τα βράχια της Αγίας Μαρίνας και κολύμπησε στα γαλαζοπράσινα νερά της ή ανακάλυψε τη γοητευτική ομορφιά της Βαγίας και του Τούρλου.
Οι οικογένειες ζουν ξέγνοιαστες στιγμές στον Μαραθώνα, συνδυάζοντας μπάνιο στις ρηχές παραλίες, φαγητό στις ταβέρνες και παιχνίδι στην απλωσιά των ήσυχων “αμμόδρομων”.
Και αν είσαι πιο αθλητικός, στην Αίγινα μπορείς να κάνεις μαθήματα κατάδυσης, κανό καγιάκ, γιόγκα στην παραλία ή πάρε τον εξοπλισμό σου και ξεκίνα για wind surfing ή kite surfing (όταν βάζει αέρα, στον Άγιο Βασίλη θα βρεις κι άλλους σαν κι εσένα).
Πάρε το βαρκάκι για τη Μονή και ανακάλυψε μυστικές παραλίες
Μπορεί ένα μπάνιο στη θάλασσα να συνδυάσει τυρκουάζ νερά, πυκνή βλάστηση, ελάφια, αγριοκάτσικα, αλλά και παγώνια να κάνουν βόλτες ως το beach bar;
Η Μονή είναι το μικρό παραδεισένιο νησάκι απέναντι από την Πέρδικα που προσφέρει όλα αυτά μαζί! Θα φτάσεις μέσα σε 10 λεπτά, παίρνοντας ένα από τα αυθεντικά καϊκάκια της Πέρδικας.
Για περισσότερες μυστικές παραλίες απίθανης ομορφιάς, επέλεξε να κάνεις μια ιδιωτική κρουαζιέρα και ταξίδεψε με εξουσιοδοτημένο καπετάνιο από την Αίγινα έως το Αγκίστρι και άλλους προορισμούς του Αργοσαρωνικού!
Οι παραλίες της Αίγινας είναι όμορφες με το δικό τους χαρακτήρα και φυσικά καθαρές.
Στην πόλη θα βρείτε τις παραλίες Αύρα, Παναγίτσα και την περίφημη Κολόνα. Στην τελευταία, αφού περάσετε από τον αρχαιολογικό χώρο θα βρεθείτε σε μια ακρογιαλιά µε πεύκα που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η παραλία… χωρίς αμμουδιά που σε κερδίζει από το πρώτο λεπτό.
Πολύ κοντά στην πόλη και στο δρόµο προς Πέρδικα, βρίσκεται ο Άγιος Βασίλης. Όταν έχει νοτιά, αυτή η παραλία γεμίζει με λάτρεις του windsurf και kitesurf.
Λίγο παρακάτω, θα βρείτε τις οργανωμένες παραλίες πρώτος και δεύτερος Μαραθώνας. Ακολουθούν η Πέρδικα µε τα βραχάκια της για βουτιές, η Αγία Μαρίνα με τη μεγάλη αμμουδερή παραλία και τη γαλάζια σημαία και η Σουβάλα µε τα πρώην ιαματικά λουτρά.
Μικρή παρένθεση για να πούμε δύο λόγια για τη -σημαντική- Σουβάλα. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της Αίγινας και βρίσκεται στα 10 χλμ. βόρεια του κεντρικού λιμανιού.
Σημειώστε πως στο δρόμο από το λιμάνι της Αίγινας για Σουβάλα μπορείτε να κάνετε μια (ή μάλλον δύο) στάσεις για να θαυμάσετε το μουσείο του Χρήστου Καπράλου και το σπίτι του Καζαντζάκη.
Κάποτε, η Σουβάλα ήταν το κεντρικό λιμάνι του νησιού, όταν η πόλη της Αίγινας μεταφέρθηκε για μεγαλύτερη ασφάλεια από τους πειρατές, μέσα στα τείχη της Παλαιοχώρας.
Πάρε τα βουνά… και τα μονοπάτια
Εννιά πιστοποιημένα και δεκάδες ακόμα μονοπάτια της Αίγινας προσκαλούν τους λάτρεις της φύσης και της πεζοπορίας σε μαγικές διαδρομές στα ανεξερεύνητα – και άγνωστα για πολλούς – βουνά του νησιού.
Μονοπάτια ιδανικά για όλα τα επίπεδα διασχίζουν παραδοσιακούς οικισμούς, τις περίφημες δεξαμενές συλλογής νερού «σουβάλες» που μοιάζουν με στέρνες, εκκλησάκια και παρθένα τοπία, όλα κάτω από το εκτυφλωτικό φως της Αίγινας.
Τα μονοπάτια της Αίγινας προσφέρονται για όλες τις εποχές του χρόνου, αλλά είναι ιδανικά για άνοιξη, φθινόπωρο και χειμώνα αν θες να αποφύγεις τη ζέστη του καλοκαιριού. Αξίζει να κάνεις το γύρο του Ελλάνιου Όρους που ξεκινάει από το Ανιτσαίο και περνά μέσα από τους Βλάχηδες, το Σφεντούρι, την Αχλάδα, την Ανάληψη και τους Ταξιάρχες.
Αποκορύφωμα της διαδρομής, η συγκλονιστική θέα από την κορυφή του Όρους, όπου βρίσκονται τα ερείπια του αρχαίου ναού του Δία.
Πάρε μια γεύση από την αγροτική Αίγινα
Η Αίγινα έχει και την αγροτική ανεξερεύνητη της πλευρά! Επισκέψου το γραφικό Σφεντούρι, πριν από την Πέρδικα, για να αρμέξεις κατσίκες, να πάρεις φρέσκα αυγά από το κοτέτσι, ακόμα και να φτιάξεις και να αγοράσεις φρέσκο ρυζόγαλο ή κρέμα στο πιστοποιημένο τυροκομείο – γαλακτοπωλείο “Ορεινή Αίγινα” του Γιάννη Χερουβείμ.
Στα ορεινά της Αίγινας η θέα θα σε σαγηνεύσει, ενώ θα έρθεις πιο κοντά από ποτέ με τα ζώα, τη φύση και όλα τα καλά που μπορεί να προσφέρει.
Εκεί που δεν το περιμένεις, στους Αγίους και στους Άλωνες, αλλά και αλλού θα δεις ζώα να μεγαλώνουν με αγάπη και φροντίδα.
Πως να φτάσω στην Αίγινα;
– Η πρόσβαση στο νησί στης Αίγινας γίνεται αποκλειστικά με πλοίο.
– Η ακτοπλοϊκή σύνδεση με το λιμάνι του Πειραιά αποτελεί τον μοναδικό τρόπο μετάβασης στο νησί.
– Τα πλοία για Αίγινα, αναχωρούν από την πύλη Ε8 του λιμανιού του Πειραιά.
– Η διάρκεια του ταξιδιού με τα συμβατικά κλειστού τύπου πλοία, είναι 1 ώρα και 10 λεπτά.
– Η διάρκεια με τα υδροπτέρυγα δελφίνια είναι 45λ.
– Τα υδροπτέρυγα δελφίνια, δεν έχουν δυνατότητα μεταφοράς αυτοκινήτου και μοτοποδηλάτου.
– Τα δρομολόγια για Αίγινα διαμορφώνονται ανάλογα την περίοδο. Όμως όλο το χρόνο τα δρομολόγια είναι σχετικά συχνά και συνήθως αναχωρούν για το νησί της Αίγινας ανά μια ώρα.
Φυστίκι Αιγίνης, ο «πράσινος χρυσός» της Ελλάδας
Ένα από τα ιδιαίτερα ΠΟΠ προϊόντα της χώρας μας, το φυστίκι από την Αίγινα, όχι μόνο ξεχωρίζει για την ποιότητα και τη γεύση του κερδίζοντας δίκαια τη διεθνή πρωτιά αλλά παράλληλα, αποτελεί εξαιρετική υπερτροφή για τον οργανισμό μας.
Η φυστικιά (επιστ. Πιστακία η γνησία, Pistacia vera) κατάγεται από το Ιράν, ήταν γνωστή στους Ελληνες ήδη από τον Θεόφραστο και τα πρώτα ίχνη της εντοπίζονται την 7η χιλιετία π.Χ. Ανάμεσα στα φυτά που έγιναν γνωστά από τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου αναφέρεται και η φυστικιά και την περίοδο του Βυζαντίου ο καρπός της ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής.
Σήμερα το Ιράν έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή στον κόσμο. Ακολουθούν οι Η.Π.Α., η Τουρκία και η Συρία και στην Ελλάδα καλλιεργείται σε πολλά μέρη εκτός από την Αίγινα. Είναι δένδρο ιδιαίτερα ευπαθές και η καλλιέργειά του απαιτεί πολύ συγκεκριμένες εδαφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες.
Ο πρώτος οργανωμένος φυστικιώνας έγινε το 1860 από τον Δ. Παυλίδη (της γνωστής σοκολατοβιομηχανίας) στο κτήμα του στο Ψυχικό.
Το πρώτο δενδρύλλιο φυστικιάς λέγεται πως έφερε στην Αίγινα πιθανότατα από τη Συρία ο γιατρός Νίκος Περόγλου το 1896, δημιουργώντας και τον πρώτο παραθαλάσσιο φυστικιώνα, έκτασης είκοσι στρεμμάτων. Οι δικές του επίμονες προσπάθειες ώθησαν και έπεισαν τους αγρότες της Αίγινας να αντικαταστήσουν τις ελιές και τα κλήματα που καλλιεργούσαν μέχρι τότε, με φυστικιές αξιοποιώντας τις ιδιαιτερότητες του εδάφους και του κλίματος του νησιού που προσδίδουν στον καρπό ιδιαίτερα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, εξαιρετική γεύση και άρωμα. Το 1947 δημιουργήθηκε ο Σύνδεσμος Φυστικοπαραγωγών Αιγίνης σε μια προσπάθεια να δοθεί έμφαση στην ποιότητα.
Στις 2 Ιουλίου του 1996 το φυστίκι Αιγίνης αναγνωρίζεται ως προϊόν Π.Ο.Π. δηλαδή Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης.
Τα φυστίκια είναι από τους καλύτερους ποιοτικά και πιο νόστιμους ξηρούς καρπούς, ειδικά αν τα απολαμβάνουμε άψητα και ανάλατα. Χαρακτηρίζονται σαν μια σούπερ συμπυκνωμένη τροφή, μεγάλης θρεπτικής αξίας, πλούσια σε βιοτίνη, πρωτεΐνες, φυτικές ίνες, ανόργανα άλατα και βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά συστατικά που μειώνουν την LDL χοληστερόλη προστατεύοντας έτσι την καρδιά μας. Αποτελούν επίσης πηγή καλών λιπαρών οξέων και μας προσφέρουν το αίσθημα κορεσμού βοηθώντας στον έλεγχο του βάρους μας.
Η Κεραμική Τέχνη στην Αίγινα
Η κεραμική της Αίγινας, ένα από τα πρώτα επαγγέλματα στον πολιτισμό του ανθρώπου, έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία του νησιού. Ευρήματα, στον αρχαιολογικό χώρο της Κολώνας, που χρονολογούνται από τη Νεολιθική Εποχή, έχουν σταθεί πολύτιμες μαρτυρίες για την καθημερινότητα των τότε κοινωνιών.
Στους νεώτερους, πάντως, χρόνους, μια άλλη μαρτυρία – σταθμός είναι τα αιγινήτικα κανάτια, ονομαστά όσο και τα μνημεία του νησιού ή το περίφημο φιστίκι του. Ξεκίνησαν να κατασκευάζονται το 1800, ή κι ακόμα πιο πριν. Λαϊκό και χρηστικό αντικείμενο, το κανάτι της Αίγινας ήταν φημισμένο ως το σκεύος που κρατούσε δροσερό το νερό – το άφηνες γεμάτο στο περβάζι του παραθύρου σου, εκείνα τα προ ψυγείων, προ πάγου, χρόνια, και ξεδιψούσες τις ζεστές καλοκαιρινές νύχτες. Ο λόγος ήταν η ίδια η σύσταση της πρώτης του ύλης – της αργιλόμαζας ή πασπάρας, όπως είναι γνωστό αυτό το ιδιόμορφο χώμα του νησιού. Τα κεραμικά που φτιάχνονταν από την αργιλόμαζα, ανάσαιναν, ήταν γεμάτα πόρους, γι’ αυτό και διατηρούνταν κρυστάλλινο το περιεχόμενό τους.
Σε παλιότερες δεκαετίες υπήρχαν πολλά σπίτια που ασχολούνταν ως οικοτεχνίες με την παραγωγή τους, κι ο κάθε μάστορας έδινε τη δική του φόρμα στα κανάτια του, έτσι που αναγνώριζες με την πρώτη ματιά ποιος ήταν ο δημιουργός.
Τελευταίος υπηρέτης της τέχνης είχε μείνει ο Νεκτάριος Γκαρής, όπου μόνος πια σε όλο το νησί κατασκευάζε ακόμα αιγινήτικα κανάτια, και μαζί μ’ αυτά ό, τι άλλο υπάρχει σε παραδοσιακό, κεραμικό σκεύος.
Στοίβες τα πιθάρια, τα γιουβέτσια, οι γάστρες και οι γλάστρες, τα βάζα, σταχτοδοχεία, οι κούπες, τα πιατικά, τα πιο ογκώδη αραδιασμένα στον περίβολο του εργαστηρίου, τα υπόλοιπα στριμωγμένα στο στενάχωρο εκθεσιακό χώρο. Άλλα άσπρα, άλλα κόκκινα, άλλα ζωγραφιστά, σε διάφορα ύψη και μεγέθη, φόρμες γεμάτες πλαστικότητα, με τα γυριστά χερούλια τους και τα δουλεμένα ξόμπλια. Και πολλοί λεν πως έχει άλλη δροσιά το νερό μιας πηγής άμα το πίνεις μέσα από ένα κανάτι παρατημένο όλη νύχτα στο περβάζι σου, παρά το εμφιαλωμένο του ψυγείου. Κι ότι κανένα φαγητό δε ψήνεται τόσο νόστιμα όσο σε μια πήλινη γάστρα, και σ’ ένα φούρνο με ξύλα. Ο Νεκτάριος Γκαρής έφυγε από τη ζωή στα 61 του χρόνια τον Δεκέμβριο του 2017.
